Ανταγωνιστικότητα - Συγκριτικο Πλεονέκτημα - Ερωτήματα

Και τελικά έμαθα πως για να γίνει μία χώρα ανταγωνιστική χρειάζεται να γίνει με τη σειρά του ανταγωνιστικό το κόστος εργασίας. Δλδ να πέσουν οι μισθοί.Η μείωση μισθών μειώνει τις κρατικές δαπάνες και άρα το έλλειμμα ενώ ταυτόχρονα ενισχύει την ανταγωνιστικότητα προϊόντων και υπηρεσιών.

Και ερωτώ. Αν κάτι τέτοιο ισχύει τότε γιατί σύμφωνα με το World Economic Forum, στην τελευταία έκθεση για την ανταγωνιστικότητα των χωρών, η Ελβετία, η οποία βρίσκεται στις χώρες με τους υψηλότερους μισθούς στον κόσμο, κατέχει την πρώτη θέση; Ως η πιο ανταγωνιστική; 

Σε καμία από τις υπόλοιπες χώρες με την υψηλότερη ανταγωνιστικότητα, δηλαδή τη Σιγκαπούρη και την Ιαπωνία, την Ασία, τις σκανδιναβικές χώρες, τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Βρετανία και φυσικά τις ΗΠΑ, οι μισθοί δεν είναι χαμηλοί. 

----------------------------------------------------------------------------------

Με βάση την αρχή του συγκριτικού πλεονεκτήματος του Ρικάρντο, κάθε χώρα και περιοχή μπορεί να έχει ωφέλεια από το εμπόριο, αφού δεν είναι υποχρεωτική η παραγωγή ενός προϊόντος με το χαμηλότερο κόστος σε διεθνές επίπεδο για να είναι ανταγωνιστική. Αρκεί η εκάστοτε χώρα να εξειδικευτεί εκεί όπου το σχετικό κόστος ως προς τα υπόλοιπα αγαθά είναι χαμηλότερο σε σχέση με το αντίστοιχο κόστος στους εμπορικούς εταίρους.

 Σύμφωνα με ποσοτικές αναλύσεις, η Γερμανία, το 2009, είχε συγκριτικό πλεονέκτημα σε 20 βιομηχανικούς κλάδους, μεταξύ των οποίων, στη βιομηχανία αυτοκινήτων, στην κατασκευή γενικά μηχανών, στην ιατρική τεχνολογία, στη χημική βιομηχανία και στην ηλεκτρική μηχανική.

 

Η Ελλάδα διαθέτει μερικά σημαντικά εν δυνάμει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, που συνδέονται τόσο με τη γεωγραφική της θέση όσο και μεταξύ άλλων, με τους φυσικούς και ανθρώπινους πόρους της – όπως είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ορισμένα ορυκτά, το κλίμα, το φυσικό περιβάλλον, και τα αρχαία μνημεία, η διαθεσιμότητα ενός εργατικού δυναμικού υψηλής ειδίκευσης αλλά και μία έφεση επιχειρηματικότητας.  Πιο συγκεκριμένα, τομείς στους οποίους μπορεί να καταστεί αυτό δυνατό, είναι μεταξύ άλλων, ο περιβαλλοντικός.  Η Ελλάδα είναι προικισμένη γεωγραφικά με ένα από τα πλουσιότερα οικοσυστήματα όχι μόνον της Ευρώπης αλλά και ευρύτερα. Αυτό κάνει την χώρα ένα ισχυρό οικοτουριστικό και οικοεπιστημονικό πεδίο ενδιαφέροντος. Η σύγχρονη Ελλάδα αποτελεί κομβική τοποθεσία και δυναμική, τουλάχιστον μέσα στο περιφερειακό πάζλ της παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Ανθρωπογεωγραφικά η περιφέρειά μας, παρά τις πολιτισμικές και γεωπολιτικές εντάσεις της, είναι αναδυόμενη στο παγκόσμιο τοπίο των ευκαιριών, ενώ ταυτόχρονα δεν είναι κορεσμένη.

Ακόμη, πρωταρχικός τομέας για την ανάπτυξη συγκριτικού πλεονεκτήματος βασιζόμενη στην ποιότητα είναι και ο αγροτικός. Βασικά χαρακτηριστικά της εγχώριας αγροτικής παραγωγής είναι ο μικρός κλήρος, το εύφορο έδαφος, καθώς και τα πολυποίκιλα μικροκλίματα. Αυτές οι παράμετροι συνθέτουν ένα μωσαϊκό με υψηλή διαφορετικότητα. Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί μειονέκτημα αλλά πλεονέκτημα της ελληνικής αγροτικής παραγωγής το οποίο θα πρέπει να γίνει άμεσα εκμεταλλεύσιμο προκειμένου να ενισχυθούν οι εξαγωγές. 

Με λίγα λόγια η Γερμανία έχει συγκριτικό πλεονέκτημα σε 20 τομείς, η Ελλάδα μπορεί αλλά δεν έχει συγκριτικό πλεονέκτημα σε κανέναν, παρά τις πολλές ευκαιρίες που της δίνονται απλοχερα χάρη στην γεωγραφική της θέση.

Ερωτημα: Για ποιον λόγο καμία κυβέρνηση και καμία πολιτική κανενός κόμματος και κανενός Υπουργού Οικονομικών δεν επιδίωξε ποτέ να αναπτύξει το προφανές για τη χώρα; Συγκριτκό πλεονέκτημα στον αγροτικό τομέα τουλάχιστον;

Πηγή:www.capital.gr

Kaizerakia

Μόλις συνειδητοποίησα πόσο ηλίθια είμαι που λέω ότι ψηφίζω Καιζεράκια ενώ η μπύρα είναι Φίσερ. Δεν τα σβήνω, να μου θυμίζουν πόσο τούβλο είμαι :)

Τα αγγλικά του Φεστιβάλ

Την είχα ακούσει και πέρσυ αυτή την κυρία που λέει τους κανόνες : "Απαγορεύεται η βιντεοσκόπηση κτλ κτλ " αλλά είχα ξεχάσει να μαγνητοφωνήσω τα αγγλικά της... φέτος το έκανα. Την αγαπώ

To link here

Παράδεισος

Paradise η χθεσινή ταινία που είδαμε, στο πανέμορφο, υπέροχο, μαγευτικό Ολύμπιον, που λίγο ακόμη και θα κατέρρεε από τον τόσο κόσμο που περίμενε χθες να μπει στην αίθουσα. Τελευταία φορά που είχα πάει στο Ολύμπιον ήταν όταν μας πήγαν με το σχολείο να δούμε το "Και οι 7 ήταν υπέροχοι" το οποίο θυμάμαι ακόμη ότι αντιμετωπίστηκε με τρόμο από τους συμμαθητές. Εγώ, ήμουν απο του τυχερούς, έκατσα πίσω στα όμορφα κόκκινα καθίσματα και κοιμήθηκα.

Anyway,  η χθεσινή ταινία ουδεμία σχέση είχε. Ο κ. Φαφούτης Παναγιώτης, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας ήταν παρών, η αίθουσα ήταν πήχτρα, ο τραβεστί με το κοντό μαλλί και τις γυναικείες μπότες (τον έχετε πετύχει;) καθόταν δύο σειρές παρακάτω, όλα ήταν φυσιολογικά. 

Και σβήνουν τα φώτα.... Η ταινία διαδραματιζόταν στην Πάτρα και συγκεκριμένα την περίοδο του Καρναβαλιού (δεν είχα ιδέα ότι γίνεται τέτοιος πανικός εκεί πέρα). Ζωές που ενώνονται από ένα άσχετο γεγονός (ένα καρναβαλικό άρμα) και εμείς τις παρακολουθούμε παράλληλα. Σχέσεις που τελειώνουν, σχεσεις που αρχίζουν και σχέσεις που δεν άρχισαν ποτέ.

Μου άρεσαν πολύ οι αστείες στιγμές (-Χρυσή; -οχι, Βίκυ τη λένε) αλλά και οι δραματικές. Είχε και μερικές σκηνές σεξ που ο διπλανός της κολλητής μου έβαλε το μπουφάν πάνω στα πόδια του (δεν ξέρω τι έκανε εγώ δεν το είδα). Μου άρεσε η πλοκή, οι ηθοποιοί ήταν καλοί (οι περισσότεροι τουλάχιστον). Ο Λούλης ήταν ευχαριστη έκπληξη στο έργο και η ερμηνεία του με ξάφνιασε ευχάριστα.

Αυτό το "φάντασμα" με ανατρίχιασε, το ηλίθιο. Εκείνη γενικά η σκηνή με το κρεβάτι που χώνεται και ο άλλος είναι ξύπνιος, ακούει τι γίνεται και δεν αντιδρά, με νευρίασε απίστευτα. Βασικά με αηδίασε. Δεν ξέρω... Και να μην την θέλεις πια την κοπέλα σου, δεν το κάνεις αυτό. 

Επίσης βρίσκω υπερβολικό το ότι όλοι οι σκηνοθέτες, όταν θέλουν να περιγράψουν  τα "πάρτυ" και τις καταστάσεις ξέφρενου γλεντιου των εφήβων και γενικά της νεολαίας, πάντα τους παρουσιάζουν να κάνουν ναρκωτικά (έστω και λίπασμα Μπονζάι). Αυτό το βρίσκω υπερβολικό. Κι εμείς περάσαμε γλέντια χωρίς όμως να ρουφάμε σκόνες κάθε 3 και 5. 

Δεν μου άρεσε το "Σαγαπω" του βλαμμένου πράσινου βάτραχου (και καλά ήταν ντυμένος Αδαμ) προς την κοπέλα του τη Μαριάννα. Αμα έτσι αγαπάς... Θα μου πεις όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας, αυτός την αγαπάει και δεν έχει πρόβλημα να της βάζει χέρι ο φίλος του που έρχεται στο κρεβάτι τους. 

Νατος λοιπόν ο Παράδεισος... Στο τέλος τέθηκαν κάποιες ερωτήσεις και ήθελα κάτι να ρωτήσω κι εγώ αλλά ντράπηκα.. είχε πολύ κόσμο.. Οπότε την κάνω εδώ την ερώτηση :  Ο κ. Φαφούτης είπε πως ο παράδεισος είναι υποκειμενικός και για κάθε άνθρωπο ξεχωριστός, το τέλος της ταινίας για ποιον από τους ήρωες του αντιπροσωπεύει τον παραδεισο; Για την κοπέλα που κάνει χιλιάδες χιλιομετρα για να ανακαλύψει ότι η σχέση της δεν είναι αυτή που νομίζει; Για την γυναίκα που έχει μία εφήμερη σχέση; Για την σύζυγο που προσπαθεί να εγκαταλείψει τον άντρα της; Η για τον gay που ομολογεί τον έρωτα του αλλά δεν έχει ανταπόκριση;

Γενικά η ταινία αφήνει καλές εντυπώσεις. Εβαλα Καλή στα Καιζεράκια. Σκέφτηκα και το "πολύ καλή" αλλά είπα ότι φέτος θα είμαι πιο αυστηρή. 

Αρχικα θα πηγαίναμε να δουμε το Babycall αλλά ήταν sold out. Αυτά για να μη λένε κάποιοι κάποιοι ότι στο Φεστιβάλ πάμε για την κουλτούρα... Και εδώ τα θρίλερ σκίζουν :)

Δεκαπενταύγουστος

Την Δευτέρα ξανακατέβηκα και είδα τον Δεκαπενταύγουστο, μια ταινία από το αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Γιάνναρη.

Ομολογώ ότι τον εν λόγω σκηνοθέτη, τον είχα μεν ακουστά αλλά δεν είχα δει καμιά ταινία του και ούτε ήξερα ότι ήταν τόσο παλιά. επαθα ένα σοκ όταν άκουσα την ταμία στο σούπερμαρκετ να λέει "Είναι 15.100" ... Χαζή, το ξέρω.

Στο έργο έπαιζαν η Καστάνη, ο Χειλάκης, ο Ιατρόπουλος και άλλοι σχετικά γνωστοί ηθοποιοί. Το στόρυ αφορά τις παράλληλες ιστορίες ενοίκων μιας πολυκατοικίας στο κέντρο της Αθήνας, που όπως όλοι οι Ελληνες αποφασίζουν να πάνε εκδρομή την αργία του 15αύγουστου. Ενας διαρρήκτης μπαίνει στα διαμερίσματα τους και ανακαλύπτουμε μαζί του κρυφές σκέψεις των ανθρώπων που ζουν εκεί.Ο ίδιος αποφασίζει να περάσει εκεί τη μέρα του, μην έχοντας που αλλού να πάει, καταζητούμενος από τις αρχές (ε δεν θα βάλω και κεφαλαίο τώρα στο "αρχές", για την ΕΛ.ΑΣ μιλάμε)

Το 1ο ζευγάρι (μητέρα η Καστάνη) πηγαίνει στην Παναγία Σουμελά (ή κάπως έτσι) αναζητώντας ένα θαύμα ωστε να ζήσει η μικρή τους κόρη. Το 2ο ζευγαρι (Με τον Χειλάκη) πηγαίνει στο εξοχικό τους, παίρνοντας με οτοστόπ έναν -φαινομενικά- φαντάρο ο οποίος στην πραγματικότητα τους ληστεύει και καταστρέφει το σπίτι τους. Το 3ο ζευγάρι (με τον Ιατρόπουλο) χτυπάει στον δρόμο μία γυναίκα, τραυματίζοντας την μάλλον θανάσιμα και αρχικά επιλέγει να φύγει, αλλά οι τύψεις τους οδηγούν τελικά στο αστυνομικό τμήμα.

Η ταινία πραγματεύεται τους κρυφούς πόθους και επιθυμίες των ηρώων που έρχονται σε σύγκρουση πολλές φορές με αυτές των συντρόφων τους. Και αυτή η ταινία επιλέγει να μας αφήσει με μία γλυκιά αίσθηση ελπίδας. οπως άλλωστε δηλώνεται και στην περίληψη , κάθε Δεκαπενταύγουστο όλοι μας έχουμε ανάγκη από ένα θαύμα.

Giochi d'estate

Αυτή τη στιγμή ανακοινώνεται ο Παπαδήμος ως νέος πρωθυπουργός αλλά εγώ γράφω τι είδα την Παρασκευή στις 4 Νοεμβρίου. Πραγματικά το βρίσκω πιο ενδιαφέρον.

Η καλύτερη ταινία της Παρασκευής! Το στόρυ επικεντρώνεται σε παιδιά της προεφηβείας, από οικογένειες με μεγάλα προβλήματα επικοινωνίας και έλλειψη αγάπης από τους γονείς τους. Ο Νικ, ένα παιδί με βαθιά τραύματα από τις συνεχείς συγκρούσεις των γονιών του και τα βίαια ξεσπάσματα του πατέρα του, προσπαθεί να βρει διέξοδο στην εκούσια απουσία συναισθημάτων, προσπαθωντας παράλληλα να προστατέψει τον μικρότερο του αδερφό από το ανθυγιεινό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν.

Στις διακοπές τους σε ένα κάμπινγκ (βλ. Πλατανίτσι ) γνωρίζουν την Μαρί, ένα κορίτσι το οποίο βρίσκεται επίσης εγκλωβισμένο στα ψέμματα της μητέρας της που επιμένει να μην της λέει την αλήθεια για τον πατέρα της. Αποφασισμένη να τον βρει, η Μαρί καταστρώνει σχέδια για να τον επισκεφτεί και να τον γνωρίσει επιτέλους, μέχρι που η μητέρα της, της αποκαλύπτει ότι δεν ζει. 

Τα δύο παιδιά, έρχονται σε επαφή και μέσα από τα παιχνίδια με την παρέα τους, επικοινωνούν, μοιράζονται σκέψεις και εμεπειρίες, προσπαθώντας να αισθανθούν καλύτερα για τον εαυτό και την οικογένεια τους.

Η κορύφωση έρχεται όταν ο Νικ αντιμετωπίζει τον πατέρα του, εκδηλώνει τα συναισθήματα απέχθειας που τρέφει γι'αυτόν και κυρίως όταν ο ίδιος ο πατέρας συνειδητοποιεί την πραγματικότητα και τη ζημιά που έχει προκαλέσει στον γιο του. Μετά από αυτό το περιστατικό, ακολουθεί μία "λύτρωση" του παιδιού, που αφήνει επιτέλους τα δάκρυα του να κυλήσουν χωρίς ενοχές.

Οι ερμηνείες και το συναίσθημα που βγάζουν αυτά τα παιδιά είναι εκπληκτικό. Η ταινία είναι όμορφη και κυλάει ομαλά,χωρίς κούραση, αφήνονταςμε μία γλυκόπικρη αίσθηση ανεμελιάς. Μιας ανεμελιάς που έχει πια περάσει ανεπιστρεπτί.

Εβαλα "καλή" στα Καιζεράκια.

Le consequenze dell'amore

"Oι συνέπειες του έρωτα" η ταινία -3η στη σειρά- που παρακολούθησα την Παρασκευή -και ακολούθησε και 4η-. Νοιώθω περήφανη για τον εαυτό μου, ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι η ταινία τέλειωσε 21:53 και 10 είμασταν στο Ολύμπιον με γόβες.

Η ταινία αφορούσε έναν περίεργο τύπο, Ιταλό, κυνικό, ακοινώνητο, ο οποίος έχοντας φαινομενικά εγκαταλείψει την προσπάθεια να ζήσει, παρατημένος από την οικογένεια του που δεν θέλει καν να του μιλήσει, περνά τα χρόνια σε ένα ξενοδοχείο, ακολουθώντας το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα καθημερινά. Με ελάχιστες κοινωνικές συναναστροφές πέραν από ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, επίσης ενοικων του ξενοδοχειου, ο Τίτα περνάει τη ζωή του καθισμένος είτε στο δωμάτιο του, είτε καπνίζοντας στο λόμπι του ξενοδοχείου.

Απορείς γιατί. Απορείς πως το κάνει.Η σερβιτόρα τον κοιτάει,τον χαιρεταέι κάθε μέρα κι αυτός φαίνεται ότι έχει πράγματα να της πει αλλά δεν το κάνει. Οι εσωτερικοί μονόλογοι μου άρεσαν πάρα πολύ.Σιγά σιγά αποκαλύπτει τα μυστικά του που τον κρατούν αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, οι υποχρεώσεις που τον κρατούν δέσμιο μιας επαναλαμβανόμενης ρουτίνας χωρίς να μπορεί να την διακόψει. 

Τον βοηθά η κοπέλα αυτή. Οχι με πράξεις. Απλά με την παρουσία της, με λόγια, με συζήτηση. Ο Τίτα, ο οποίος είναι φανερά ερωτευμένος με την κοπέλα, κάνει κάτι ριψοκίνδυνο για χαρη της, κλέβει τη Μαφία. Και χάνει τη ζωή του γι'αυτό, χωρίς να νοιάζεται ιδιαίτερα, αφού έτσι κι αλλιώς η ζωή του είχε ήδη σταματήσει να υπάρχει. 

Ποτέ δεν μας είπε αν η κοπέλα πήγαινε πράγματι να τον συναντήσει. Και δεν νομίζω να ενδιέφερε τον σκηνοθέτη, άλλωστε οι συνέπειες είναι το σημαντικό σ'αυτή την ταινία. Νομίζω ο  Sorrentino προσπάθησε να μας πει ότι, όσο χάλια και να φαίνεται η ζωή μας, μπορεί να αλλάξει χάρη σε αυτό το συναίσθημα -μη βιάζεστε, δεν τελείωσα-. Και αυτό που μετράει στο τέλος, δεν είναι το αν θα είσαι με αυτόν που ερωτεύτηκες αλλά το πόσο μπορείς να προχωρήσεις, να ανοιχτείς, να υποστείς. 

Ο άνθρωπος αυτόν βυθιζόταν σε μπετόν και ήταν γαλήνιος. Πιστεύοντας μάλιστα ότι η κοπέλα αυτή τον άφησε την ημέρα των γενεθλίων του. 

Η ταινία μου άρεσε αρκετά. Δεν μας έδωσαν "Καιζεράκια" οποτε δεν ψήφισα αλλά θα έβαζα "καλή".

La Partita lenta - Paolo Sorrentino

Η αλλιώς "Το αργό παιχνίδι" η ταινία που "άνοιξε" την αυλαία για την επόμενη του Ιταλού σκηνοθέτη, "Le consequenze dell'amore" μόλις 10 λεπτά σε διάρκεια και αρκετά περίεργη.

Πες η βλακεία μου,  πες ότι είχε προηγηθεί και η "Τα άνθη του Κακού" που με ζάλισε, δεν πολυκατάλαβα τι ήθελε να πει ο ποιητής. Ασπρόμαυρο φιλμάκι, χωρίς διαλόγους -κάτι όχι απαραίτητα κακό για την πλοκή- με μία μέση οικογένεια όπου ο πατέρας με τον γιο παίζουν ράγκμπι -νομίζω δηλαδή, δεν ξέρω αν στην Ιταλία το λένε αλλιώς-. Να ήθελε να πεεριγράψει την σχέση μεταξύ πατέρα και γιου; Να ήθελε να καταδείξει το πόσο έντονα είναι τα συναισθήματα σε μια οικογένεια που εκφράζονται μέσα από εντάσεις; Ο τύπος που βαρούσε το ντουλάπι στα αποδυτήρια τι ρόλο έπαιζε δεν κατάλαβα. Τελοσπάντων, δεν θα σκάσω κιόλας, 10 λεπτά ήταν, μέχρι να το σκεφτώ, τελείωσε η ταινία με την μάνα να καμαρώνει τους άντρες της ζωής της από μακριά.

Τι; Για 10λεπτη ταινία περιμένατε να γράψω κάτι παραπάνω;

Τα άνθη του Κακού - Fleurs du Mal

Ηρθε η ώρα να μιλήσω λοιπόν... Ξεκίνησε το φεστιβάλ κι εμείς το τιμούμε. Φυσικά, ως γνήσια γκαντέμω όταν πήγα στο σταντ-περίπτερο για να αγοράσω το πρόγραμμα, είχαν κολλήσει οι ταμειακές στον μπροστινό μου και σκ@τ@ πρόγραμμα πήρα. Το ασπρόμαυρο χωρίς περιλήψεις... Οπότε αποφασίσαμε τις ταινίες της Παρασκευής καθαρά από τίτλο. 

Πάμε... Τα άνθη του κακού όπως καταλαβαίνετε αποπνέει μία ωραία αίσθηση κι αν μη τι άλλο σε προκαταβάλλει θετικά. Το στόρυ αφορά την ιστορία μίας κοπέλας από το Ιράν που αναγκάζεται να μετακομίσει προσωρινά στο Παρίσι λόγω των βίαιων συγκρούσεων που συμβαίνουν στην χώρα της. Συναντά έναν φευγάτο "παρκουρ" γκρούμ ξενοδοχείου,γνωρίζονται  και παρακολουθούμε να εκτυλίσσεται ένα περίεργο λαβ στόρυ με φόντο βιντεάκια youtube με τις άγριες εξελίξεις στην πανεπιστημιακή κοινότητα της κοπέλας όπου φοιτητές τραυματίζονται ή και σκοτώνονται. 

Στο τέλος, μετά από διάφορες συγκρούσεις των πρωταγωνιστών, κυρίως λόγω των όσων συμβαίνουν στο Ιραν, οι 2 ήρωες αποχωρίζονται καθώς η κοπέλα επιστρέφει στην πατρίδα της και ο γκρούμ παραιτείται από τη δουλειά του.

Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία αυτή με ενθουσίασε (και προσέξτε, έχω δει το The Beach του Ντικάπριο και το Μοντεβιδέο του ΚΙΝΕ, έχω αντοχές). Αν ήθελε να παρουσιάσει τις εξελίξεις στο Ιραν, απέτυχε. Τα βίντεο στο youtube ήταν απλά ένα μέρος του τι συμβαίνει. Δεν απέδωσε κατά τη γνώμη μου σωστά την κατάσταση, ή έστω πλήρως. Αυτό που προσπάθησε να πετύχει η ταινία, δηλαδή να αντιληφθούμε τι γίνεται στο Ιράν, δεν επετεύχθει ολοκληρωτικά.

Τα πλάνα ήταν τόσο κοντινά και κάποια τόσο γρήγορα εναλασσόμενα που σε ζάλιζαν. Θα μου πεις, ίσως αυτό να ήταν και ο σκοπός. Η ιστορία νομίζω μπορούσε να έχει ειπωθεί πολύ καλύτερα, χωρίς να μοιάζουν τόσα κομμάτια της ασύνδετα. Χωρίς οι αντιδράσεις των ηρώων να μοιάζουν ακατανόητες, χωρίς τόσα κενά. 

Στα θετικά, το παρκούρ, η κουκλα που πρωταγωνιστεί (πανέμορφο χαμόγελο), οι ερμηνείες, και το μαγευτικό Παρίσι. Τι καλά να τα μιλούσα κι εγώ ετσι τα γαλλικά.

Εβαλα "μέτρια" στην έξοδο μου.

Someone like you

Someone like you - Adele

I heard that you settled down
That you found a girl and you're married now.
I heard that your dreams came true.
Guess she gave you things I didn't give to you.

Old friend, why are you so shy?
Ain't like you to hold back or hide from the light.

I hate to turn up out of the blue uninvited
But I couldn't stay away, I couldn't fight it.
I had hoped you'd see my face and that you'd be reminded
That for me it isn't over.

Never mind, I'll find someone like you
I wish nothing but the best for you too
Don't forget me, I beg
I remember you said,
"Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead,
Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead,"
Yeah.

You know how the time flies
Only yesterday was the time of our lives
We were born and raised
In a summer haze
Bound by the surprise of our glory days

I hate to turn up out of the blue uninvited
But I couldn't stay away, I couldn't fight it.
I had hoped you'd see my face and that you'd be reminded
That for me it isn't over.

Never mind, I'll find someone like you
I wish nothing but the best for you too
Don't forget me, I beg
I remember you said,
"Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead."

Nothing compares
No worries or cares
Regrets and mistakes
They are memories made.
Who would have known how bittersweet this would taste?

Never mind, I'll find someone like you
I wish nothing but the best for you
Don't forget me, I beg
I remember you said,
"Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead."

Never mind, I'll find someone like you
I wish nothing but the best for you too
Don't forget me, I beg
I remember you said,
"Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead,
Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead."

Σημερα εκατσα μεσα

Δε ξερω γιατί, αλλά όλοι με κορόιδευαν σήμερα όταν είπα "Ειμαι άρρωστη,δεν το κόβω να βγαίνω" Ο Χ. "ναι καλα, γι'αυτο ντύθηκες έτσι¨, ο Γ "ε θα βρεις εσύ κάπου να πας", η Ι " εσυ μεσα;!;! πλακα κανεις, εισαι καλα;" Μα τι νομίζετε πια όλοι σας, τι είμαι σαν την Αρτεμη από το "Η εκδίκηση της ξανθιάς" που δήλωνε ως επάγγελμα/ενασχόληση "party animal" (ακόμη το θυμάμαι και γελάω)?!!!

Τεσπα, έχοντας δει την Μπακογιάννη για 10 λεπτά (τόσο άντεξα κι εγώ και ο Χατζηνικολάου που την έβγαλε λίγο πριν το τέλος του δελτίου), και τώρα παρακολουθώντας τον ΟΣΠΦ -αν και είναι ενδιαφέρον το ματς, δεν μπορώ να πω ότι ενδιαφέρομαι πραγματικά να το παρακολουθήσω-, βαρέθηκα. Αφού δε, παρακάλεσα τον Michael Owen  να μου χαρίσει τις υπογεγραμμένες μπότες του δεν έμεινε και τίποτα άλλο, παρά να γράψω για τις ταινίες που είδα! Αλλά, μόνο μία παράγραφο -μικρή- για την καθεμία.

Εχουμε και λέμε!

Abduction- Μια συνηθισμένη περιπέτεια με τον λυκάνθρωπο του Twilight και μια κοπελίτσα με μεγάλα φρύδια -μια χαρά βέβαια, χαριτωμένη- . Ε ξερετε, ξαφνικά, ο κούκλος -και πολυ καλο παιδι-  "ταδε", ανακαλύπτει ότι η ζωή του είναι όλη στηριγμένη στα ψέμματα και δεν είναι αυτός που νομίζει, οι γονείς του δεν είναι αυτοί που νομίζει, το γρασίδι του κήπου δεν είναι αυτό που ομίζει κτλ. Βρίσκεται αντιμέτωπος με FBI CIA, κου κλουξ κλαν και κάθε άλλη επικίνδυνη ομάδα με αρχικά, αρχίζοντας ένα κυνηγητό γεμάτο κλωτσομπουνίδια, λίγο (παρα λίγο) σεξάκι και πολύ τρέξιμο. Ασταμάτητο τρέξιμο. Τελος καλό , όλα καλά . 4 αστεράκια από 11

Colombiana- Η θηλυκή εκδοχή του ...μμμμ.... κάτσε.. James Bond όχι, Ιντιάνα Τζόουνς ούτε.. Ε, κάποια θαναι κι αυτή, αντε ας την πω η θηλυκή έκδοση του Statham  στο "the mechanic". Της σκοτώνουν τους γονείς και γίνεται hit-woman, όλου του μεξικανοβραζιλιανικου καρτελ της μαφίας. Για να σκοτώσει ΕΝΑΝ, στέλνει μήνυμα σκοτώνοντας 15 - μήνυμα ότι "να μαλ#@$ είμαι εδώ και θα σε βρω"- Θα γινω κακια, αλλά θα πω ότι ούτε αυτή μου αρέσει η κοπελιά, νομίζω ότι ειχε παίξει στο Mission Impossible 3 την κοπελιά που γούσταρε ο Tom Cruise αλλά ούτε και θα ασχοληθώ περαιτέρω. Βαριέμαι. 5 στα 11. -απλά γιατί σκοτώνει μία 45κιλη γυναίκα 5-6 άντρες μαζί-

Τhe Ides of March - Καλά, μου είπε η κολλητή ότι θα δούμε πολιτικό θρίλερ, λέω μέσα. Τον Clooney έχασε να αναφέρει και δυστυχώς το κατάλαβα όταν ήταν πολυυυυυ αργά. Ε τι να πω, η ταινία προσπαθούσε να μας περάσει το μήνυμα ότι "όραμα" στην πολιτική δεν υπάρχει . Στο τέλος, όλα τα ιδανικά, πουλιούνται χάριν του χρήματος ακόμη κι αν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. Ο Γκόσλινγκ (τον οποίο λάτρεψα στο "Ημερολόγιο" ) ήταν καλός.. νομίζω. By far καλύτερος του Clooney, ο οποίος σκηνοθετούσε κιόλας.....Ο George πάλι, ήταν ότι και ο Cage -κατά τη γνώμη μου πάντα-  : SHALLOW. E, δεν θα συγκλονιστείτε, σας το εγγυώμαι. 6 στα 11.

The Smurfs - Το καλύτερο για το τέλος! Την είδαμε μεταγλωτισμένη κιόλας! Πήγαμε Σάββατο μεσημέρι με τον ξάδερφο και μιλάμε τα είδαμε όλα. Κάθε 5 λεπτά ξεκαρδιζόμασταν, τα 5χρονα απέναντι μας κοιτούσαν! Ειλικρινά, έχει γίνει απιστευτη δουλειά στη μεταγλώτιση και οι σκηνές, είναι απίστευτα αστείες. Αφού, εγώ, έλεγα δεν υπήρχε περίπτωση να πάω, πέρασαν 3 μήνες κι ακόμα το έλεγα, μέχρι που αναγκάστηκα γιατί ήθελε ο Θ. "Ε", λέω "για σενα θα θυσιαστώ". Επειδή μάλιστα, τυχαία το καλοκαίρι, με την αδερφή μου και την κολλητή είχαμε πιάσει τους χαρακτήρες από τα Στρουμφάκια και λέγαμε ποιος είναι ποιος, είχε ακόμη πιο πολλή φάση το θέμα γιατί ήταν σαν να μας βλέπω! Η αδερφή "Γκρινιάρης" -ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΕΤΕ!!!- , H κολλητή "Λιχούδης" - αχ πεινάω τώρα και πριν μια ώρα έφαγα", εγώ "Σπιρτούλης" -Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, νομίζω ότι ...- Ξέρετε το γνωστό σπασ@%$δι. Θα το ξαναπώ, δείτε το!!!!!! 9 στα 11! -επειδή μου τη σπάει ο Barney από το How I met ur mother που παίζει-

PS. 4 του μηνα ξεκινάει το ΦΕΣΤΙΒΑΛ και πάλι!!!! More tickets, more movies, more talk!!!!!! Can't wait

TOP TEN κουλών πραγμάτων που μου έχουν συμβεί -the return of stupidity-

Kαι ενώ είμασταν Maison Crystal λοιπόν και ρεμβάζαμε ακούγοντας ιστορίες για την οικονομική κρίση από μία διπλανή παρέα, it hit me. Υπάρχουν και άλλα κουλά και μάλιστα φρέσκα! Τα θυμηθήκαμε ενώ είχαμε συζήτηση με την κολλητή περί μιας παλιάς φίλης που μάλλον το γύρισε σε λεσβία. Ξαφνικά μου κάνει η Ι "Καλά ρε, κι εσένα δεν στην είχε πέσει μία τότε....." Και θυμάμαι! 

#11 Bigaroon -καφετέρια- , πρόπερσυ, ώρα μετά τις 12 και πριν τις 6 π.μ  -το θυμάμαι γιατί δεν είχε ξημερώσει ακόμη-. Μετά την Σαββατιάτικη κρεπάλη, αποφασίζει η παρέα  περίπου μισό.... 7 ατόμων να πάει για ένα άφτερ ποτό. Σηκωνόμαστε τώρα μετά τις 16 κάσες Μαλαματίνας να περπατήσουμε προς Αγ. Σοφίας να δούμε τι παίζει. Πετιέται η Ν. "παιδιά να πάμε στο Bigaroon, είναι γκεάδικο, θα σπασουμε πολλή πλάκα κτλ. " Xαρά όλοι και όλες -εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν πολυ επικοινωνούσα με το περιβάλλον, με δυσκολία στεκόμουν στα τακούνια μου- , πάμε εκεί. Πήχτρα το μαγαζί, δυνατή μουσική,χορός,  ποτά το καλύτερο μου. Βολευόμαστε κάπου σε ένα τραπέζι με stands, όλα καλά. Σε κάποια φάση λέει ένας (ή και μία,δε θυμάμαι) απο'μας "Αντε δεν πάμε σιγά σιγά, βαρέθηκα, δουλεύω κιόλας". "Μισό" λέει η κολλητή μου και η Ν. να πάμε τουαλέτα πριν φύγουμε . Ανεβαίνουμε τα σκαλιά - εγώ πήγα για ψυχολογική υποστήριξη μαζί τους - και περίμενα απ'έξω. Πολλά κορίτσια εκεί... Και μία με κοιτούσε περίεργα. Κολλάω στον τοίχο δίπλα στην πόρτα της τουαλέτας και περιμένω κοιτώντας αδιάφορα δεξιά - αριστερά μην τυχόν καταλάβει τον φόβο μου. (σαν τα σκυλιά, μην με μυριστεί). Βγαίνουν οι άλλες και αρχίζουν τρεχάτες να κατεβαίνουν τα σκαλιά προς τα κάτω πολύ άνετα και σβέλτα! Ελα όμως που εγώ με γόβες και ποτό δεν έχω τέτοια δυνατότητα, οπότε προκεμένου να μη φάω καμιά κουτρουβάλα και να κατέβω τα σκαλιά 10-10, αρχίζω να κατεβαίνω με βήμα κουτσού καβουριού (οι φίλοι μέθυσοι ξέρετε, στράτα στρατούλα και στο πλάι για να κρατιέσαι από το κάγκελο). Και εκεί, στο 2ο σκαλοπάτι νοιώθω ένα χέρι να με πιάνει και να με τραβάει προς τα πάνω . "Πού πας εσύυυυυ.......;" Γυρνάω, βλέπω την τύπισσα από πριν, - σχετικά καλό κομμάτι πρέπει να ήταν γιατί δεν θυμάμαι να τρομάζω που την είδα- να μου πιάνει το χέρι και μετά... το γλύφει. Ναι, καλά ακούσατε, πιάνει το χέρι μου και μου το γλύφει από την παλάμη μέχρι τον αγκώνα -από τη μέσα πλευρά, u know, εκεί που μας παίρνουν αίμα-.... Κοκαλώνω εγώ, αρχίζω μετά κάτι να τραυλίζω, "όχι .....συγγνώμη .....με περιμένουν, πρέπει να φύγω", κι αρχίζω να κατεβαίνω τα σκαλιά όσο πιο γρήγορα μπορώ... Κουβέντα δεν της είπα ότι δεν είμαι Les, αυτό που βρήκα ήταν ότι έπρεπε να φύγω. 

#2 Μια που έπιασα τα gay stuff, πιο παλιά, κατά το 2005-06, μια φίλη μας -αυτή που λέγαμε ότι μπορεί να το γύρισε- πήγαινε σε σχολή Ζαχαροπλαστικής -ένα δημόσιο ΙΕΚ- και είχε γνωστούς απο κει, που οι 9 στους 10 ήταν gay (και ο δέκατος κρυφή). Kαι μας λέει μια μέρα "κορίτσια σήμερα θα πάμε με τα παιδια Σάκη, Γιάννη, Κώστα στο Banal - Στα Λαδάδικα, τώρα πια έχει κλείσει-" .Αντε λέμε πάμε κι εμείς, να δούμε πως είναι το μαγαζί με gay. 6 άτομα συνολικά, 3-3 (δηλαδή τώρα που το σκέφτομαι 6-0 αφού όλα κοριτσια είμασταν). Πάμε κι εμείς, μπαίνουμε πάλι πηχτρα ήταν το μαγαζί, η μουσική πολύ ωραία, παντου gay να χορευοτρίβονται κι εμείς σε ένα τραπέζι στη μέση του μαγαζιού -που ήταν θεοσκότεινο- . Πιάνουμε τη συζήτηση, τα παιδιά μια χαρά , μας έλεγαν ότι πολλοι απο εκεί μέσα δεν ήταν gay , και όντως έβλεπες ότι υπήρχαν και straight ζευγαρια, η απλά φίλοι που ήρθαν με φίλους (όπως εμείς). Ερχεται ο σερβιτόρος, καθόλου gay, ωραιότατος, γλύκας, με ωραίο χαμόγελο,με κοιτάει "Τι θα πάρεις μικρή" , ε του λέω μια μπύρα. "Ααααα, αυτός μ'αρεσει " λέω στη Ι. και λέει "ναι πολύ καλός είναι και δεν τον κόβω για gay" Αρχίζουμε να τον παρατηρούμε, εντωμεταξύ αυτός όλο χαμόγελα προς εμάς και ματιές και όλα τα σινιάλα τέλοσπαντων. Γίνεται αυτό για λίγο, μας φέρνει τα ποτά, ξανά χαμόγελα, έντονα βλέμματα κτλ, λέω "Αυτός μ'αρέσει τελικά, κοιτα να δεις, στο banal βρήκα έναν ενδιαφέρων τύπο" Το ακούει ο Σάκης δίπλα μου, και αδιάφορα μου λέει "Ποιος, ο σερβιτόρος; Γ τον λένε, καλός είναι μωρέ για ένα κρεβάτι αλλά μετά τον βαρέθηκα, αν θες δοκίμασε τον, είναι by". "Αααααχα...." κάνω εγώ , δήθεν άνετη, Τέλος με τα γκεομάγαζα.

#3 Το περιστατικό αυτό έγινε μόλις 2 εβδομάδες πριν και ήταν παρούσα η κολλητή. Είχαμε πάει σινεμά να δούμε το Abduction -ε, καλούτσικο-. Εγώ περίμενα μπροστά στα ταμεία των Ster να πάρω εισητήρια, η Ι. πιο δίπλα έβλεπε το προγραμμα με τα "προσεχώς". Ερχεται ένας τύπος -μικρός, μέχρι 28- προς το μέρος μου, με κοιτάει και ακολουθεί ο εξής διάλογος:

Τύπος: Συγγνώμη, εδώ είναι κινηματογράφος;

Εγώ: Εεεεε, ναι......

Τύπος: (δείχνει τα ταμεία) Κι εδώ είναι οι αίθουσες;

Εγώ: Εεε, βασικά, εδώ είναι τα ταμεία που παίρνουμε τα εισιτήρια... Από εκεί (δείχνω δεξιά) είναι οι αίθουσες (εκείνη την στιγμή με φωνάζει η ταμίας να πάω) 

Γυρνάω να δω τι έκανε, αν πήγε και που πήγε και ο τύπος έχει εξαφανιστεί. Πολύ paranormal activity η όλη κατάσταση. Αφού αν δεν τον είχε δει και η κολλητή που μου μιλούσε, θα άρχιζα να αναρωτιέμαι μήπως το φαντάστηκα. πουθενά δεν τον είδαμε μετά, ούτε στις αίθουσες εκεί κοντά, ούτε να βγαίνει, ούτε στα ταμεία, πουθενά... Ghosts do exist after all....

photos photos photos

Γύρισαααα.... Μετά από το ποτό μου λοιπόν, αποφάσισα ότι αυτές τις φωτογραφίες που μήνες τώρα βγάζω με το κινητό αλλά δεν τις περνάω ποτέ στον υπολογιστή, ήρθε ο καιρός να τις βάλω!!! 

-φυσικά με τις ανάλογες επεξηγήσεις!- 

Here we go!

Το Πενάκι κρύβεται στα ασιδέρωτα που κλασικά στοιβάζονται στο σαλόνι :P

Κουρεμένη πριν το καλοκαίρι, τα φιογκάκια ιδέα της κομμώτριας!!!

Επειδή στους Bon Jovi πήγαμε αλλά βαριόμουν να τα ανεβάσω, εδώ είναι το σπίτι όπου μείναμε .. -φτώχεια καταραμένη, 4 όροφοι, playroom, πισίνα με κιόσκι, θέα, μπαρ, μουσική  και μπάρμπεκιου....

Το κιόσκι και πίσω το μπαρ που δε φαίνεται

Σπίτι κολλητής το παιδί μου, ο γίγαντας που δεν πιάνει ούτε ένα πλακάκι....

Λέγαμε και για θέα.. Κάηκε όλη η Πεντέλη, αλλά μέχρι πρόπερσυ ήταν όλο πράσινο απέναντι.

Η διακριτική πισίνα

Διακοπές 2011 Ορμος Παναγιάς Χαλκιδική - εμείς εδώ καθόμασταν για ποτό, δεν κάναμε μπανιο, είναι το λιμάνι-

BJ

BJ

BJ

BJ

BJ

BJ

BJ

BJ

BJ

BJ

BJ

AAAAAAAAAAX BJ

BJ

Aυτή η Σίσσυ Χρηστίδου, το παιδί της και ο Μαραντίνης -onirama - αντού πια μαζί μας, στη συναυλία, στο γυρισμό προς το σπίτι, στο αεροπλάνο, στο λεωφορειάκι προς το αεροπλάνο, παντού!!!! -θεά η Σίσσυ-

Περιμένοντας στην Περικλέους, Καλαμαρια, έβγαλα βόλτα την Π'ενυ, Ιδού τι συνάντησα μερικά στενά πιο κάτω, κοντά σε έναν ΟΤΕ!!!

Στην καφετέρια- αναψυκτήριο απέναντι από τον Λρυκό Πύργο, πάνω από το μεγάλο συντριβάνι..... No comments

Kι ένα κοντικότερο, να απολαύσετε!

Ηλιοβασίλεμα στη Ρέμβη

Σημερινό ηλιοβασίλεμα στο Shark

Παλεύοντας να κατέβουμε από το γραφείο, καθότι ατρόμητες!

Tόκοι και γραμμάτια

Μελετώντας σήμερα μεταξύ άλλων και τα ελληνικά ομόλογα και επιτόκια τους (και των γραμματίων) μπήκα στη σελίδα του Υπουργείου Οικονομικών για να ενημερωθώ για τα οικονομικά στοιχεία και βρήκα τον συγκεκριμένο πίνακα (πίνακας εδώ), που αφορά τους τόκους που οφείλει να πληρώνει η Ελλαδα κάθε χρονικό διάστημα ανά γραμμάτιο της.

Αυτό που μου φάνηκε πολύ περίεργο είναι πως αν παρατηρήσει  κανείς όλες τις περιόδους, βλέπει ότι από την περίοδο του 1960 και μετά οι τόκοι των γραμματίων έχουν αυξητικές τάσεις για τα επόμενα 34 χρόνια, με αποκορύφωμα το 25,5% (!!!!) το 1994 και επίσης υψηλοί παραμένουν μέχρι περίπου το 2000. Τα 40 αυτά χρόνια, δεν είχαμε καμία τρόικα, καμία ιδιαίτερα αρνητική αξιολόγηση από κανέναν οικο αξιολόγησης και ακόμη περισσότερο, το έλλειμμα μας σε σχέση με το ΑΕΠ ήταν σε λογικά πλαίσια. Αντίθετα εν έτει 2011, εχουμε καταφέρει να δανειστούμε με τόκο 4,56% έχοντας στην πλάτη μας δημόσιο χρέος της τάξεως των 353 δις. και με την υποβάθμιση μας στις διεθνείς αγορές από κατηγορία Β1 σε Caa1 ! Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πώς συνέβη κάτι τέτοιο; Γιατί σε περίοδο υγειούς οικονομίας επιλέγαμε να δανειστούμε με τοκογλυφικούς όρους;;;;

Παρακάτω παραθέτω και τον πίνακα :

ΕΠΙΤΟΚΙΑ ΕΝΤΟΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Ημερομηνία	13 Εβδ.	26 Εβδ.	52 Εβδ.
20/09/2011	4,56%	-	-
06/09/2011	-	4,80%	-
16/08/2011	4,50%	-	-
09/08/2011	-	4,85%	-
19/07/2011	4,58%	-	-
12/07/2011	-	4,90%	-
21/06/2011	4,62%	-	-
14/06/2011	-	4,96%	-
17/05/2011	4,06%	-	-
10/05/2011	-	4,88%	-
19/04/2011	4,10%	-	-
12/04/2011	-	4,80%	-
08/03/2011	-	4,75%	-
15/02/2011	3,85%	-	-
8/02/2011	-	4,64%	-
18/01/2011	4,10%	-	-
11/01/2011	-	4,90%	-
16/11/2010	4,10%	-	-
09/11/2010	-	4,82%	-
19/10/2010	3,75%	-	-
12/10/2010	-	4,54%	-
21/09/2010	3,98%	-	-
14/09/2010	-	4,82%	-
20/07/2010	4,05%	-	-
13/07/2010	-	4,65%	-
20/04/2010	3,65%	-	-
13/04/2010	-	4,55%	4,85%
19/01/2010	1,67%	-	-
12/01/2010	-	1,38%	2,20%
20/10/2009	0,35%	-	-
13/10/2009	-	0,59%	0,91%
21/07/2009	0,52%	-	-
14/07/2009	-	0,91%	1,12%
14/04/2009	1,25%	-	-
07/04/2009	-	1,48%	1,78%
13/01/2009	2,40%	2,46%	2,67%
30/09/2008	4,46%	5,09%	5,09%
01/07/2008	4,76%	4,95%	5,25%
01/04/2008	4,52%	4,53%	4,43%
08/01/2008	4,13%	4,41%	4,41%
02/10/2007	4,14%	4,18%	4,18%
03/07/2007	3,82%	3,97%	4,18%
03/04/2007	3,58%	3,64%	3,80%
09/01/2007	3,42%	3,54%	3,66%
03/10/2006	3,21%	3,38%	3,53%
04/07/2006	2,98%	3,13%	3,39%
04/04/2006	2,58%	2,73%	2,97%
03/01/2006	2,29%	2,48%	2,68%
18/10/2005	2,05%	2,11%	2,28%
26/07/2005	2,12%	2,06%	2,06%
05/04/2005	2,08%	2,08%	2,15%
04/01/2005	2,09%	2,11%	2,19%
19/10/2004	2,06%	2,07%	2,13%
06/07/2004	2,05%	2,08%	2,21%
20/04/2004	2,03%	2,06%	2,15%
07/01/2004	2,34%	2,27%	2,25%
02/09/2003	2,10%	2,17%	2,32%
10/06/2003	2,05%	1,99%	2,04%
18/03/2003	2,57%	2,50%	2,48%
26/11/2002	2,58%	2,60%	2,69%
20/08/2002	2,97%	3,10%	3,16%
04/06/2002	3,15%	3,38%	3,72%
05/02/2002	3,05%	3,10%	3,20%
11/12/2001	2,95%	2,99%	3,02%
28/08/2001	3,91%	3,87%	3,74%
22/05/2001	4,09%	4,12%	4,08%
20/02/2001	4,20%	4,18%	4,24%
19/12/2000	5,66%	4,58%	4,59%
21/11/2000	5,66%	5,82%	5,26%
24/10/2000	6,55%	5,82%	5,54%
26/09/2000	6,55%	5,82%	5,58%
29/08/2000	8,10%	7,47%	6,27%
25/07/2000	8,10%	7,47%	6,22%
27/06/2000	8,10%	7,47%	6,40%
16/05/2000	8,50%	7,83%	6,39%
11/04/2000	8,50%	7,83%	6,35%
29/02/2000	8,50%	7,83%	6,65%
14/12/1999	9,19%	9,05%	8,26%
30/11/1999	9,81%	9,88%	8,88%
26/10/1999	9,81%	9,88%	9,07%
28/09/1999	9,81%	9,88%	8,74%
31/08/1999	9,81%	9,88%	8,84%
17/08/1999	9,81%	9,88%	8,88%
10/08/1999	9,44%	9,88%	8,88%
27/07/1999	9,44%	9,02%	8,88%
29/06/1999	9,44%	9,02%	8,69%
15/06/1999	9,44%	9,02%	8,68%
08/06/1999	8,90%	9,02%	8,68%
25/05/1999	8,90%	8,72%	8,68%
27/04/1999	8,90%	8,72%	8,70%
30/03/1999	8,90%	8,72%	8,75%
23/03/1999	8,90%	8,72%	9,20%
23/02/1999	9,50%	9,54%	9,20%
09/02/1999	9,50%	9,54%	9,50%
02/02/1999	11,07%	10,46%	9,50%
29/12/1998	11,07%	10,46%	10,30%
22/12/1998	11,07%	10,46%	10,50%
08/12/1998	12,55%	10,46%	10,50%
27/11/1998	12,55%	12,58%	10,50%
27/10/1998	12,55%	12,58%	11,00%
13/10/1998	12,55%	12,58%	11,60%
06/10/1998	11,50%	12,58%	11,60%
29/09/1998	11,50%	12,27%	11,60%
15/09/1998	11,50%	12,27%	13,20%
28/08/1998	11,50%	11,52%	13,20%
04/08/1998	11,50%	11,52%	11,50%
27/07/1998	11,50%	11,70%	11,50%
13/07/1998	11,50%	11,70%	11,70%
29/06/1998	11,80%	11,90%	11,70%
09/06/1998	11,80%	11,90%	11,30%
29/05/1998	10,80%	11,30%	11,30%
04/05/1998	10,80%	11,30%	11,10%
27/04/1998	10,70%	11,30%	11,10%
14/04/1998	10,70%	11,30%	10,80%
30/03/1998	12,80%	13,80%	10,80%
23/03/1998	12,80%	13,80%	10,90%
09/03/1998	12,80%	13,80%	12,90%
26/02/1998	13,10%	13,80%	12,70%
16/02/1998	13,10%	13,80%	12,40%
03/02/1998	13,90%	13,80%	12,40%
26/01/1998	13,90%	13,80%	11,38%
29/12/1997	12,90%	12,70%	11,38%
19/12/1997	12,90%	12,70%	11,30%
08/12/1997	12,20%	12,10%	11,30%
28/11/1997	12,80%	8,70%	11,20%
14/11/1997	12,80%	8,70%	11,70%
30/10/1997	8,40%	8,70%	11,30%
19/08/1997	8,40%	8,70%	9,50%
26/05/1997	8,50%	8,80%	9,60%
14/05/1997	8,60%	8,90%	9,70%
26/03/1997	9,20%	9,50%	10,30%
24/02/1997	9,40%	9,70%	10,50%
30/01/1997	9,80%	10,10%	10,90%
17/01/1997	10,00%	10,30%	11,10%
23/12/1996	10,20%	10,50%	11,20%
26/11/1996	10,50%	10,80%	11,50%
12/11/1996	11,00%	11,30%	12,00%
22/10/1996	11,50%	11,70%	12,30%
27/08/1996	11,90%	12,10%	12,70%
26/07/1996	12,00%	12,20%	12,80%
05/07/1996	12,40%	12,60%	13,00%
26/03/1996	12,40%	12,60%	13,30%
21/02/1996	12,50%	12,70%	13,40%
26/01/1996	12,90%	13,10%	13,80%
02/01/1996	13,10%	13,50%	14,20%
08/11/1995	13,10%	13,50%	13,90%
23/10/1995	13,10%	13,50%	14,00%
21/09/1995	13,40%	13,80%	14,25%
28/08/1995	13,80%	14,30%	14,75%
28/07/1995	14,28%	14,81%	15,32%
12/07/1995	14,50%	15,25%	15,50%
23/06/1995	14,50%	15,25%	15,75%
26/05/1995	14,75%	15,50%	16,00%
12/05/1995	15,00%	15,75%	16,25%
25/04/1995	15,00%	15,75%	16,50%
28/03/1995	15,25%	16,00%	16,75%
23/02/1995	15,50%	16,25%	17,00%
08/02/1995	15,75%	16,50%	17,25%
22/12/1994	15,75%	16,50%	17,50%
13/12/1994	16,00%	17,00%	17,75%
21/11/1994	16,00%	17,00%	18,25%
10/11/1994	16,50%	17,50%	18,75%
21/10/1994	16,50%	17,50%	19,00%
12/10/1994	18,00%	19,00%	19,50%
27/07/1994	18,00%	19,00%	20,00%
12/07/1994	20,00%	19,00%	20,25%
16/06/1994	20,00%	19,00%	18,50%
31/05/1994	25,50%	19,00%	18,50%
23/03/1994	16,00%	17,50%	18,50%
09/03/1994	16,25%	17,75%	18,75%
21/02/1994	16,50%	18,00%	19,00%
09/02/1994	17,00%	19,00%	19,50%
24/01/1994	17,00%	19,00%	19,75%
23/09/1993	18,00%	20,00%	20,25%
24/08/1993	17,50%	19,50%	20,25%
11/08/1993	17,50%	19,50%	20,50%
26/07/1993	17,50%	19,50%	20,75%
12/07/1993	17,50%	19,50%	21,00%
23/06/1993	17,75%	19,75%	21,25%
04/06/1993	18,00%	20,00%	21,50%
24/05/1993	18,25%	20,25%	21,75%
12/05/1993	18,50%	20,50%	22,00%
23/04/1993	18,75%	20,75%	22,25%
16/12/1992	19,00%	21,00%	22,50%
23/11/1992	19,25%	21,25%	23,00%
23/09/1992	17,50%	19,75%	21,50%
24/08/1992	17,50%	19,50%	21,00%
24/07/1992	17,00%	19,00%	20,50%
25/05/1992	17,00%	19,50%	21,00%
24/02/1992	17,50%	20,50%	22,00%
30/11/1991	18,00%	21,00%	22,50%
03/10/1991	18,50%	21,50%	23,00%
28/02/1991	19,00%	22,00%	23,50%
30/11/1990	19,00%	22,00%	24,00%
30/06/1990	19,00%	20,50%	24,00%
30/05/1990	18,00%	19,50%	23,00%
31/03/1990	18,00%	19,50%	22,00%
28/02/1990	18,00%	19,00%	21,00%
30/11/1989	17,00%	18,00%	20,00%
31/08/1989	17,00%	17,50%	19,00%
31/05/1989	16,50%	17,50%	19,00%
30/04/1989	16,00%	17,00%	19,00%
31/01/1989	15,50%	16,50%	18,50%
30/06/1988	16,00%	17,00%	19,00%
30/04/1988	16,00%	17,00%	19,50%
31/01/1988	17,00%	17,50%	19,50%
30/06/1987	17,50%	18,00%	19,50%
01/03/1985	17,00%	17,50%	18,50%
15/02/1984	17,50%	17,75%	18,00%
01/01/1982	14,75%	15,00%	15,25%
01/09/1979	13,75%	14,00%	14,25%
04/07/1979	9,75%	10,00%	10,25%
30/12/1975	7,75%	8,00%	8,25%
28/06/1975	8,25%	9,50%	9,75%
18/03/1974	8,75%	9,00%	9,25%
27/08/1973	7,50%	7,50%	7,75%
01/07/1973	-	7,50%	7,75%
01/09/1966	5,00%	5,50%	6,00%
01/03/1961	4,50%	5,00%	5,50%
01/11/1960	4,50%	4,50%	5,00%

Nostalgic

Moon River by Sinatra

Moon River by Hepburn

Why does this melody hurt so much?

Περί θρησκειών και λοιπών

Και μιας και σήμερα θα κάτσω σπίτι, θα ασχοληθω με το γράψιμο στο blog μου κι εσείς θα με ανεχτείτε θέλοντας και μη.

Σήμερα, κάνοντας μάθημα σε ένα Juniorακι και περιμένοντας υπομονετικά να γράψει το D d, παρατήρησα τα βιβλία -δηλαδή φωτοτυπίες των Θρησκευτικών- . Και μου δημιουργήθηκε η εξής απορία -η οποία θα 'πρεπε να έχει δημιουργηθεί αιώνες πριν αλλά λέμε- : Γιατί τα Θρησκευτικά ονομάζονται Θρησκευτικά;

Δηλαδή, εννοώ πως εφόσον διδάσκουν την πίστη στο Θεό, Χριστό κτλ, δεν θα πρεπει να ονομάζονται "Χριστιανικά"; Ο όρος Θρησκευτικά, είναι επιεικώς παραπλανητικός αφού δεν εξετάζει όλες τις θρησκείες όπως υποδηλώνει, αλλά μία και μόνο. Και μάλιστα δεν εξετάζει, αλλά υπαγορεύει. Πως να αγαπάμε τον Θεό, τι να ζητάμε στην προσευχή, πόσα καλά έχει κάνει για εμάς, πως πρέπει να υπομένουμε με αυταπάρνηση και πίστη τα όσα κακά μας βρίσκουν γιατί Αυτος ξέρει καλύτερα και γενικότερα καλλιεργεί την αντίληψη του "Πίστευε και μη Ερεύνα" στα μικρά ευάλωτα και ανίκανα για αυτοπροστασία και πνευματική θωράκιση παιδιά. Δημιουργεί ταμπού, απωθημένα, στερεότυπα του καλού χριστιανού -και όχι του καλού ανθρώπου-, προβάλλει και καθοδηγεί την τήρηση μίας συγκεκριμένης ηθικής, που ανεξαιρέτως οδηγεί στο δρόμο της Εκκλησίας κάθε τρεις και πέντε.

Οι σκέψεις μου παραπάνω, ξεπέρασαν την ένσταση μου ως προς την ονομασία του μαθήματος αλλά είναι συνειρμοί που δεν μπορώ να διακόψω και θα με συγχωρέσετε.

Διάβαζα ένα μικρό απόσπασμα "Πως να αγαπάμε τον Θεό" που έλεγε ότι πρέπει να είμαστε ταπεινοί, να φροντίζουμε και να αγαπάμε τους διπλανούς μας, να μην λέμε ψέμματα και να πηγαίνουμε στην Εκκλησία και μου ήρθε εκείνη την ώρα να πάρω τις φωτοτυπίες και να τις κάψω. Στα παιδιά μας, στις γενιές που έρχονται για να αλλάξουν τα πράγματα, να διαγράψουν αυτή την αποσαθρωμένη και πελατειακή πραγματικότητα και να αναδιαρθρώσουν το μίζερο τοπίο βγάζοντας την χώρα από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται δεκαετίες τώρα, διδάσκουμε τι; Να δείχνουν την αγάπη τους προς τον Θεό μη λέγοντας ψέμματα; Να πηγαίνουν στην εκκλησία γιατί έτσι θα τους αγαπάει Αυτός; Σε ποιο μεσαίωνα βρισκόμαστε στον τομέα της μόρφωσης; Πώς υπάρχουν και διδάσκονται τέτοιες απόψεις;

Εκτός του ότι αποτελεί θρησκευτική προπαγάνδα, εκτός του ότι αποτελεί σκόπιμη στρέβλωση της πραγματικότητας, εκτός του ότι αποτελεί ηθικό και ψυχολογικό εκβιασμό να κάνει ένα παιδί κάτι προκειμένου να "κερδίσει" την αγάπη Του, -που δικαιωματικά του ανήκει γιατί είναι ένα αθώο παιδί- εκτός όλων αυτών και ακόμη περισσότερων, ποιος δίνει το δικαίωμα στους δασκάλους και καθηγητές να περάσουν στα παιδιά μηνύματα για τα οποία δεν έχει δώσει τη συγκατάθεση του ο γονιός; Διάβασα μόνο μία παράγραφο, ποιος ξέρει τι άλλες ασυναρτησίες, υπερβολές και θρησκευτικές εξάρσεις λέγονται εκεί μέσα.

Πως επιτρέπουν οι γονείς να μαθαίνουν στα παιδιά τους ότι "η γυνή πρέπει να φοβείται τον άντρα"; Πώς επιτρέπεται να μαθαίνουν τα μικρά ακατέργαστα μυαλουδάκια ότι η γυναίκα πλάστηκε από το πλευρό του άντρα, υπονοώντας σαφώς την κατωτερότητα της ως ύπαρξη; Αυτές οι σοφές ρήσεις που επαναλαμβάνονται και μεταλαμπαδεύονται επί αιώνες στα παιδιά, δεν προκαλούν σε πολλές περιπτώσεις αρχικά αντιλήψεις που αργότερα διαμορφώνονται σε πεποιθήσεις και αφού ριζώσουν καλά στο μυαλό μετατρέπονται σε φανατισμό και βιαιότητα;

Γιατί λέμε στα παιδιά να πηγαίνουν στην εκκλησία αν θέλουν να είναι καλοί χριστιανοί;Δεν θα έπρεπε να επιδιώκουμε να είναι καλοί άνθρωποι; Δεν αναφέρομαι καν στη χρησιμότητα τους ως μέλη της κοινωνίας, τι να το κάνουν να είναι χρήσιμοι σε μία κοινωνία που δεν τους εκφράζει και δεν τους τιαριάζει; Ας την διαλύσουν και ας χτίσουν στα ερείπια της. Δεν θα έπρεπε να του διδάσκουμε να είναι ήσυχοι με τη συνείδηση τους; Να πράττουν το σωστό γι'αυτούς και όχι για να μπουν στον παράδεισο; Να υποστηρίζουν τη γνώμη τους χωρίς να φοβούνται; Να έχουν το θάρρος να ξεχωρίζουν αν αισθάνονται ότι κάτι τους αδικεί και ας πάνε κόντρα στο ρεύμα παρά να πηγαίνουν να ανάβουν ένα κερί και να κάθονται να μεταλάβουν; Να στηρίζουν και να βοηθούν αυτούς που βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα, όχι για να τους αγαπάει ένας Θεός αλλά γιατί έτσι θα μπορέσουν να αισθανθούν πλήρεις και ολοκληρωμένοι ως άνθρωποι και ως προσωπικότητες; Να μπορούν μόνοι τους, βασιζόμενοι στη δική τους κριτική σκέψη να αμύνονται ενάντια στον αποπροσανατολισμό και την χειραγώγηση τους παρά να δέχονται χωρίς αντιρρήσεις αυτά που τους λένε;

Δεν ξέρω πραγματικά, πως το μάθημα αυτό έχει θέση στο σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα -χρησιμοποιώ τον όρο "σύγχρονο " καθαρά και μόνο για να καταδείξω τον 21ο αιώνα και όχι γιατι είναι ενδεικτικός της ελληνικής μόρφωσης-. Και δεν ανέφερα καν το ζήτημα της ανεξιθρησκείας, αυτό είναι επίσης σημαντικό τμήμα της διεύρυνσης των οριζοντων. Προτού καν το παιδί να έχει την επιλογή μιας θρησκείας, εφόσον σαφώς θελήσει να ασπαστεί μία, το κατακλύζουν οι χριστιανικές παραβολές και τα δόγματα και οι Γραφές και τα ευαγγέλια. Γιατί; Ξέρει από τα 6 αν θέλει να μάθει γι'αυτά; Αν το αφορούν; Επέλεξε ότι θέλει να έχει να μαθαίνει απ'έξω για τα επόμενα 10 χρόνια πράγματα για μία θρησκεία που στο κάτω κάτω, ακόμη κι αν γίνει Χριστιανός, δεν είναι υποχρεωμένος να τα αποστηθίσει; Πόσο μάλλον να βαθμολογείται λες και ο δάσκαλος είναι κάποιο είδος εκπαιδευτικού παπά- εκπρόσωπο Θεού και κριτή ταυτόχρονα.

Μου φαίνεται πραγματικά θλιβερό αλλά και επικίνδυνο. Γιατί αν το καλοσκεφτούμε η ανεξιθρησκεία είναι θεμελιωμένο συνταγματικό δικαίωμα. Και το στερούνται όλοι από την παιδική ηλικία χωρίς η παραβίαση αυτή να θεωρείται καν παραβίαση και χωρίς να αντιτίθεται κανείς.

Οπως είπε και ο Stephen King, " The beauty of religious mania is that it has the power to explain everything. Once God (or Satan) is accepted as the first cause of everything which happens in the mortal world, nothing is left to chance ... logic can be happily tossed out the window."