Φτύνω στον τάφο σας το θρίλερ που μόλις είδαμε, ριμέικ απ'ότι είδα τώρα αλλά πολύ καλό. Συνίσταται γερό στομαχί, όχι τόσο από άποψη splatter αλλά λόγω των βασανιστηρίων που περνάει μία αθώα κοπέλα χωρίς να μπορεί να τη βοηθήσει κανείς. Το στόρι έχει ως εξής:
Η συγγραφέας Jennifer Hills αποσύρεται από την πόλη σε μία καμπίνα στο δάσος για να γράψει το επόμενο βιβλίο της. Η παρουσία της στη μικρή πόλη προσελκύει την προσοχή των λίγων και ηθικά στερημένων ντόπιων που μπαίνουν στην καμπίνα της με σκοπό να την τρομάξουν. Ωστόσο κάτι που ξεκίνησε ως τρομακτική πράξη ταπεινωσης και εκφοβισμού, γρήγορα κλιμακώνεται σε μία ολονύχτια σωματική κακοποίηση και βάρβαρη επίθεση. Πριν την σκοτώσουν, η Jennifer καταφέρνει να πέσει στο ποτάμι και να χαθεί. Η ώρα περνάει, οι άντρες σταματούν την αναζήτηση τους και επιστρέφουν στην καθημερινότητα τους. Ομως αυτό δεν πρόκετια να συμβεί. Η Jennifer Hills ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, επέζησε από την δοκιμασία. Με κολασμένη διάθεση τώρα, μοναδικός της σκοπος ειναι να εκδικηθεί τα κτήνη καταφέροντας πιο τρομερά μαρτύεια απ'ότι εκείνη υπέστη.
Το έργο σίγουρα αξίζει αφενός για το σενάριο όπου μία γυναίκα παίρνει εκδίκηση, αφετέρου γιατί μου έφερε στο μυαλό την τελευταία σκηνή του "Hostel Ι" (οι φανατικοί θυμούνται) και την τεράστια απόλαυση που μπορεί να σου δώσει η εκδίκηση. Είχα καιρό να δω έργο όπου να ευχαριστιέμαι αντί να αηδιάζω στη θέα του αίματος. Και μετά τον επιζήσαντα στο" Hostel", το ένοιωσα ξανά.
Στα πλην, το ότι θυμίζει λίγο το στόρι του "The last house on the left", χωρίς όμως να έχει καμία ομοιότητα από το σημείο των βασανιστηρίων και μετά. Δυστυχώς εκείνη η ταινία δεν μας έδειξε με λεπτομέρειες τα βασανιστήρια των βασανιστών. Ενα φουρνο μικροκυμάτων είχε που διήρκεσε δευτερολεπτα. Τι να το κάνεις;
Δεν παύει να είναι ένα απλό τρασοθρίλερ όπως όλα τα άλλα, δεν το κατατάσσω σε καμία διαφορετική κατηγορία. Αλλά ταυτόχρονα σε κάνει να αισθανθείς ότι ο άνθρωπος πράγματι είναι ικανός για όλα, καλύτερα και χειρότερα. Οταν δε, αφορά τα χειρότερα, εκεί μπορεί να δώσει ρεσιτάλ. Το έργο είναι μια υπενθύμιση του πόσο άγρια ένστικτα έχουμε κι ας μην το φανταζόμαστε.
Εν ολίγοις λοιπον, να δώσω τα + και τα -:
Στα συν, σενάριο, -ναι, θα τολμήσω να το πω- ερμηνείες, γύρισμα.
Στα πλην, το ότι τα μετέπειτα βασανιστήρια δεν διήρκεσαν περισσότερο.
ΥΓ. Οπως πάντα, επάνω στους τίτλους των ταινιών υπάρχουν τα λινκς για τα αντίστοιχα τρέιλερ.
