TOP λόγοι για κέρατο

Στο σημερινό μας post, θα αναλύσουμε εκτενώς και εμπεριστατωμένα βασικούς λόγους για τους οποίους ΕΓΩ προσωπικά δικαιολογώ το κέρατο και αργότερα το χωρισμό. Οι λόγοι αυτοί έχουν αποτελέσει καρπό χρονοβόρας και σοβαρής μελέτης σε θεωρητικό αλλά κυρίως σε εμπειρικό επίπεδο.

Οι άνθρωποι κερατώνουν όταν:

• Αισθάνονται ΥΠΕΡ ασφαλείς - "Σιγά μωρέ, το Μαράκι ένα "έτσι" να κάνω ότι φεύγω θα τρέξει από πίσω μου" (όπου Μαράκι βάλτε από την πιο όμορφη, έως την πιο άσχημη γυναίκα,η εξωτερική εμφάνιση σε αυτές τις περιπτώσεις παίζει κυρίως τον ρόλο του "επιβραδυντικού παράγοντα". Οσο πιο όμορφη είναι, τόσο πιο αργά θα κερατώσει. Αλλά θα το κάνει)
• Βαριούνται τη ζωή τους, η μονοτονία έχει γίνει καθημερινότητα - "Είναι 10 ο Γιώργος θα θέλει να το κάνουμε, 10.15 ο Γιώργος τελειώνει -σήμερα έχει Sex and the City ή παίζει ο Κωστόπουλος;- , 10.30 ο Γιώργος ροχαλίζει, άντε ας πάω κι εγώ να κάνω κανα μπάνιο,αχ ξέχασα να ταϊσω τα χρυσόψαρα"
• Ζήλεια - Ανυπόφορη. - Τηλεφώνηματα τύπου ¨Πού είσαι, τι κάνεις, πότε πήγες, με ποιους είσαι, ναι καλά σιγά μην είσαι σε σπίτι, κάνε αναπάντητη από το σταθερό ΤΩΡΑ, τι ακούω εγώ από πίσω καράβια, πάλι καφέ πίνεις Αριστοτέλους κι εγώ πήζω εδώ μόνος/η και ούτε σου πέρασε από το μυαλό να με παρεις να έρθω, ή καλύτερα μια που ξέρεις ότι διαβάζω να μην βγεις για συμπαράσταση, και τι με νοιάζει εμένα που ήθελες να τα πεις με την παρέα σου, εε βέβαια σου είμαστε βάρος τώρα, άλλες φορές όμως που μας χρειάζεσαι "σ'αγαπάω" και μαλ@#$, αλλά δεν φταίει κανείς εγώ φταίω που σε αφήνω να βγαίνεις και να πηγαίνεις όπου θέλεις, και μάλιστα μόνο/η, και τα ακούω κι από πάνω, αλλά τέτοιος/α είσαι τι να περιμένω, ανάθεμα την ώρα που σε γνώρισα, καλά μου τα'λεγαν οι φίλοι μου εμένα" Κλείνει η γραμμή. Αναρωτιέσαι τι έγινε, ποιος ήρθε, αν άφησε cart- visite και λοιπά.
• Παντελής έλλειψη ζήλειας - τηλέφωνο Σαββατόβραδο " Ελα Γιώργο/Μαρία μου, που είσαι; Α Vogue? Πως περνάτε, είναι σήμερα στα deck εκείνος ο φοβερός Dj που ήταν και χθες; Ναι μωρό μου; Α ήρθε και η κολλητή σου μαζί με τον δικό της; Α είστε μεγάλη παρέα γιατί αυτός/η έφερε και κάτι φίλες/ους του/της; Τι φόρεσες αγάπη μου, εκείνο το σέξυ πουκάμισο που αναδεικνύει τα μπράτσα σου/το μαύρο το φορεματάκι με την πλάτη έξω; Καλά ρε ξενέρωτε/η ακόμα στο πρώτο ποτό είσαι; Αμα δεν κλείσεις σέικερ μην έρθεις! Ναι ; Δεν σάκούω, άσε κλείνω μην χαλάσω το κλίμα και σε λένε ο/η σπαστικος/η με τη σχέση ΟΚ; Φιλιά και κοίτα να το κάψετε, θέλω να τα δώσεις όλα,τα λέμε μετά το ξημέρωμα"
• Μείωση προσωπικότητας - ελλειψη σεβασμού - "άστο ρε Μαρία τώρα που θα πας να ελέγξεις και τα λάδια, επειδήλάδωσες για το δίπλωμα νομίζεις ότι όλα είναι ίδια τα λάδια,πάνε καλύτερα να ελεγξεις το λάδι στην χωριάτικη, αν μπορείς κ αυτό γιατί χθες την έκανες στεγνή" "Γιώργο πως την είδες υδραυλικός εκτός από αστέρι στα Πολιτικά γιατί από τις προάλλες ακόμα γελάω με την κοτσάνα που πέταξες περί Σοσιαλιρισμού, τώρα θες να γελάμε κανα διήμερο άμα σπάσεις το σωλήνα;"

-αυτά for now γιατί πήγε και 3, αν θυμηθώ κι άλλα, θα τα πω)

Women I love

Οταν εγώ λέω ότι μία γυναίκα δεν μου αρέσει, ΔΕΝ ζηλεύω. Απλά δεν μου αρέσει. Γι'αυτό, για να κλείσω μερικά στόματα, ας βάλω τις γυναικες που μου αρέσουν πάρα πολύ. Μα πάρα πολύ. Με σειρά προτίμησης :

1. Jessica Alba Κουκλα, τόσο τόσο τόσο γλυκιά και όμορφη, η κοπέλα που απλά ερωτεύεσαι . Τι χαμόγελο, τι ΘΕΑ.2. Sandra Bullock - classy,ποιότητα και φινέτσα

3. Scarlett Johansson - τώρα τι να πω;

4. Megan Fox - είναι πολύ κουκλάρα επίσης σε μελαχροινή έκδοση.
Οταν λοιπόν μου λες ότι η Πάμελα είναι κούκλα, ε θα ξεράσω.

Fast furious 5

Είδατε? Επανήλθα! Για να μην ανησυχείτε, πήγα τη Δευτέρα σινεμά! Είδα το 5ο Fast Furious, ως όφειλα στην τεράστια αδυναμία που έχω για την ταχύτητα και τα σούπερ φοβερά αυτοκίνητα.

Φυσικά ήταν ό,τι ακριβώς περίμενα. Πολύυυυ αμαξι, πολλήηηηηη ταχύτητα, πολύυυυυυ χρήμα και πολύυυυ πιστολίδι και σκοτωμός. 2 ώρες και κάτι διήρκεσε και ομολογώ ότι δεν κουράστηκα παρόλο που το περίμενα.

Το στόρι της ταινίας εχει ως εξής: τα παιδιά μας (Γουόκερ και Ντίζελ) μαζί με την κακάσχημη κοπελά τυο Γουόκερ και αδερφή του Ντίζελ κυνηγημένοι απο αστυνομίες και FBI καταφεύγουν στο Ρίο -το οποίο όποιος έβλεπε Prison Break πρέπει να ξέρει πάρα πολύ καλά- και κάνουν μία "δουλειά" με κλοπή αυτοκινήτων τα οποία όμως ανήκουν στον μεγαλέμπορα ναρκωτικών Reyes. Ο τελευταίος κινεί όλο το Ρίο, από τη συμμορία του μέχρι την διεφθαρμένη αστυνομία, για να τους βρει ενώ η παρέα με τη σειρά της καλει συναδελφους από όλα τα μέρη για να στήσουν στον Reyes μια μεγάλη κομπίνα παίρνοντας όλα του τα λεφτά.For the record, η κοπέλα συνάδελφος ήταν κλάσεις ανώτερη της πρωταγωνίστριας.

Long story short, μετά από πολλά κυνηγητά και καταδιώξεις έρχεται η τρομερή τελευταία σκηνή με το χρηματοκιβώτιο(την έχει και στο τρέιλερ) , όπου οι ήρωες κατορθώνουν να ξεγελάσουν την αστυνομία- όση απέμεινε ζωντανή- , να καταστρέψουν ολοσχερώς όλο το Ρίο, να πάρουν όλα τα λεφτά του Reyes και να το σκάσουν ζώντας παραμυθένιες ζωες μετέπειτα.

Αν ζητάτε σενάριο, forget it. Το ίδιο και για ερμηνείες, τα γομαρια Ντίζελ και ο άλλος ο αστυνομος δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια. Go for it αν σας αρέσουν τα αυτοκίνητα, τα γκάζια και οι κουκλάρες. Εχει κάτι πλάνα καυτά. Και από τις 3 επιλογές.

Kramer VS Kramer

1979 και ξέρω ότι όλοι αναρωτιέστε εάν είμαι καλά. Αυτήν την ταινία ήθελα πάααααντα να τη δω γιατί μου άρεζε πάρα πολύ.

Πρώτα σχόλια: πολύυυυυυυ κλάμα, η Μέριλ Στρίπ μου άρεσε στα νιάτα της και το παιδάκι ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΟ.

Η ταινία για όσους δεν έχει τύχει να τη δουν, περιγράφει την διαμάχη 2 γονέων για τη δικαστική διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους και της κηδεμονίας του 7χρονου γιου τους. Η πνιγμένη από την μονοτονία μητέρα το σκάει εντέλως απροσμενα, αφήνοντας τον μέχρι τότε ανύπαρκτο πατέρα με ένα 5χρονο παιδί που τα έχει χαμένα. Παρακολουθούμε την αγωνιώση προσπάθεια που καταβάλλει ο πατέρας να γεφυρώσει το κενό μετάξυ του ίδιου και του γιου του, ισορροπώντας σε τεντωμένο σκοινί στη δουλειά του, το οποίο κάποια στιγμή σπάει.

Εν τω μεταξύ η μητέρα επανέρχεται, συνειδητοποιεί τι θέλει και διεκδικεί το γιό της μετά από 1,5 χρόνο. Τα αισθήματα μεταξύ των πρωταγωνιστών μεταβάλλονται συνεχώς και φυσικά το παιδί βρίσκεται σε κάτι παραπάνω από δύσκολη θέση.

Θα ήθελα να πω 2 πράγματα παρακαλώ για τις ερμηνείες. Εκπληκτική η Στριπ. Απιστευτος ο Χοφμαν. Αλλά το παιδάκι εκείνο, που τώρα που το σκέφτομαι είναι πλέον 40 χρονών, ήταν φοβερό. Συγκλονιστικό. Εκπληκτικό. Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο ταλέντο. Θέλω να πάω να συγχαρώ αυτόν τον άνθρωπο. 5-6 χρονών και τέτοιο ταλέντο. Ο τρόπος που τράβηξε το τηλεκοντρόλ νευριασμένο όταν πήγε ο πατέρας του να το πάρει. Το ύφος του όταν άκουγε το γράμμα που του έστειλε η μητέρα του. Δεν μιλάω καν για λόγια.

Συγχαρητήρια. Ξανά και ξανά και ξανά.

Usual Suspects

Και ναι , όπως υποψιαστήκατε, το θέμα μου σήμερα που επιτέλους βρήκα χρόνο να κάτσω παραπάνω από 10 λεπτά είναι η ολοκαίνουρια ταινία " Συνήθεις ύποπτοι".... Ετους 1995 όπως διαπίστωσα μετέπειτα. Αλλά ας ξεκινήσουμε από το γιατί:

Συζητώντας στο αυτοκίνητο λοιπόν, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αν θέλω να λέγομαι φίλη του σινεμά πρέπει να δω και μερικές κλασικές ταινίες... Οπότε το νοικιάσαμε, πήγαμε my place και το βάλαμε....

Πρώτες σκηνές,δεν βγάζαμε νόημα. Αναρωτιόμασταν αν είχαμε κάνει κάπου λάθος, αν μας είχε ξεφύγει κάτι, δεν ξέραμε πότε είναι το παρόν, πότε το παρελθόν, κάναμε pause ανά 5λεπτο για τα απαραίτητα διευκρινιστικά σχόλια "Ο Κάιζερ ήταν εκείνος που είδαμε στην πρώτη σκηνή;¨
" Τα πτώματα στο λιμάνι ήταν 5,10 ή 300;" "Ο Κίτον μήπως τελικά είναι ο τύπος της οπρώτης σκηνής; ΟΟΟΟχι, είναι ο ίδιος που κάθεται μπροστά από το πτώμα" και πολλά παρόμοια.

Κάπου μετά το μισάωρο κι αφού σκεφτόμασταν σοβαρά να πάμε για κανένα σινεμά, το τοπίο άρχισε να ξεκαθαρίζει ανέλπιστα. Η ταινία άρχισε να βγάζει νόημα. Και πρέπει να είμαι ιδιοφυία γιατί έπιασα με την μία ποιος ήταν ο Κάιζερ. Αλλά μάλλον το βρήκα επειδή πολλά σενάρια βασίστηκαν σε τέτοιου είδους "ξετύλιγμα" της ιστορίας. Ναι, μου φαίνεται πιο λογικό.

Εχω και μία αδυναμία στον Σπέισι λόγω του American Beauty, μου φάνηκε απόλυτα φυσικό να είναι αυτός. Σενάριο πολύ καλό, ερμηνείες νομίζω ότι ήταν επίσης πολύ καλές, με ιδιαίτερη -και απόλυτα ιδιοτελή- προτίμηση στον φίλο Κέβιν, τέλος ανατρεπτικό -αλλά αν εχεις δει Scary Movie, γίνεται ακριβώς το ίδιο με τον Ντούφους -τον δολοφόνο- μέχρι και στον τρόπο που επανέρχεται το φυσιολογικό περπάτημα-, όπως επίσης και η σκηνή με τον πίνακα της αστυνομίας που ο αστυνομικός ανακαλύπτει ότι όλα τα ονόματα της ιστορίας που έλεγε ο Σπέισι ήταν προϊόν ... μυθοπλασίας και αυτοσχεδιασμού. Σε κάποια ταινία το έχω ξαναδεί στάνταρ, αλλά δεν θυμάμαι ποια...

Η ταινία θα ομολογήσω ότι μου άρεσε αλλά δεν με συνάρπασε. Δεν έφταιγε τίποτα συγκεκριμένο, απλά μάλλον το γεγονός ότι υποπτευθηκα σωστά από την αρχή...

Να βάλω τώρα αστεράκια; Αντε να βάλω 8 στα 11 !

Ειμαι ο Μάικ

Σήμερα άκουσα το καινούριο τραγούδι του "παιδικού" ήρωα της Μαρί Κυριακού, "Μάικ ο Φασολάκης" και πάει ως εξής:

"Είμαι ο Μάικ,
το φασολάκι,
κι έχω τριχούλες,
στο κεφαλάκι"


Πείτε μου, είμαι η μόνη που έχει τόσο πρόστυχο μυαλό ή αυτός ο στίχος είναι απίστευτα ανάρμοστος;;;;;!!!!!