Top comment σε 19 ώρες ρε απ'αυτα!

Hurt.

αυτός ο άνθρωπος... ό,τι λέει όμως.

κι αυτό, εγώ

είπα, ας κατέβω κι εγώ κάτω, μετά από πολύ καιρό. Στην παραλία εννοώ. Στον Λευκό πύργο, αντί για καφετέρια (μπάι δε γουει, αυτό που έχουμε μια τουρκικη φυλακή για αξιοθέατο, με ξεπερνάει).

τι το 'θελα. κάθομαι ήσυχα κι όμορφα, έχουμε πιάσει μια συζήτηση, πίνω κι ένα ποτάκι (από το περίπτερο που σου ανοίγουν τα ποτά μεν, αλλά είναι τα πάντα, ΠΑΝΤΑ, ζεστά).

κι έρχεται.

«Εσύ κοπελιά, Πτολεμαΐδα δε θα ήσουν;!»
...
«Και καλά για το 2ήμερο δε θα ήσουν εδώ!»
Μα, εγώ, δε σας ξέρω... (μιλάω και στον πληθυντικό, κιουρία)
«Καλά, του Παλιούρα η γειτόνισσα δεν είσαι;»
Όοοχι, δεν είμαι....
«Α, καλά»

εντάξει, δεν υπάρχει πια αυτό.


Τώρα όμως που ανέφερα το περίπτερο, τι ωραίες βόλτες έχω κάνει σε εκείνον ακριβώς το δρόμο, με τα δεντρα, απέναντι από το συντριβάνι. Έρωτας, ρομάνς.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η μία η μαθήτρια πήρε το κέμμπριτζ προφ, η άλλη αντβάνστ και βλέπουμε για μίσιγκαν.

καλά, εγώ θα μου πεις σάββατο βράδυ κάθεσαι και γράφεις;
σήμερα πενθώ.
τη μαλακία μου.
την αγαπάω κιόλας.
αλλά πιο πολύ την πενθώ, να λέμε αλήθειες.