Kαι ενώ είμασταν Maison Crystal λοιπόν και ρεμβάζαμε ακούγοντας ιστορίες για την οικονομική κρίση από μία διπλανή παρέα, it hit me. Υπάρχουν και άλλα κουλά και μάλιστα φρέσκα! Τα θυμηθήκαμε ενώ είχαμε συζήτηση με την κολλητή περί μιας παλιάς φίλης που μάλλον το γύρισε σε λεσβία. Ξαφνικά μου κάνει η Ι "Καλά ρε, κι εσένα δεν στην είχε πέσει μία τότε....." Και θυμάμαι!
#11 Bigaroon -καφετέρια- , πρόπερσυ, ώρα μετά τις 12 και πριν τις 6 π.μ -το θυμάμαι γιατί δεν είχε ξημερώσει ακόμη-. Μετά την Σαββατιάτικη κρεπάλη, αποφασίζει η παρέα περίπου μισό.... 7 ατόμων να πάει για ένα άφτερ ποτό. Σηκωνόμαστε τώρα μετά τις 16 κάσες Μαλαματίνας να περπατήσουμε προς Αγ. Σοφίας να δούμε τι παίζει. Πετιέται η Ν. "παιδιά να πάμε στο Bigaroon, είναι γκεάδικο, θα σπασουμε πολλή πλάκα κτλ. " Xαρά όλοι και όλες -εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν πολυ επικοινωνούσα με το περιβάλλον, με δυσκολία στεκόμουν στα τακούνια μου- , πάμε εκεί. Πήχτρα το μαγαζί, δυνατή μουσική,χορός, ποτά το καλύτερο μου. Βολευόμαστε κάπου σε ένα τραπέζι με stands, όλα καλά. Σε κάποια φάση λέει ένας (ή και μία,δε θυμάμαι) απο'μας "Αντε δεν πάμε σιγά σιγά, βαρέθηκα, δουλεύω κιόλας". "Μισό" λέει η κολλητή μου και η Ν. να πάμε τουαλέτα πριν φύγουμε . Ανεβαίνουμε τα σκαλιά - εγώ πήγα για ψυχολογική υποστήριξη μαζί τους - και περίμενα απ'έξω. Πολλά κορίτσια εκεί... Και μία με κοιτούσε περίεργα. Κολλάω στον τοίχο δίπλα στην πόρτα της τουαλέτας και περιμένω κοιτώντας αδιάφορα δεξιά - αριστερά μην τυχόν καταλάβει τον φόβο μου. (σαν τα σκυλιά, μην με μυριστεί). Βγαίνουν οι άλλες και αρχίζουν τρεχάτες να κατεβαίνουν τα σκαλιά προς τα κάτω πολύ άνετα και σβέλτα! Ελα όμως που εγώ με γόβες και ποτό δεν έχω τέτοια δυνατότητα, οπότε προκεμένου να μη φάω καμιά κουτρουβάλα και να κατέβω τα σκαλιά 10-10, αρχίζω να κατεβαίνω με βήμα κουτσού καβουριού (οι φίλοι μέθυσοι ξέρετε, στράτα στρατούλα και στο πλάι για να κρατιέσαι από το κάγκελο). Και εκεί, στο 2ο σκαλοπάτι νοιώθω ένα χέρι να με πιάνει και να με τραβάει προς τα πάνω . "Πού πας εσύυυυυ.......;" Γυρνάω, βλέπω την τύπισσα από πριν, - σχετικά καλό κομμάτι πρέπει να ήταν γιατί δεν θυμάμαι να τρομάζω που την είδα- να μου πιάνει το χέρι και μετά... το γλύφει. Ναι, καλά ακούσατε, πιάνει το χέρι μου και μου το γλύφει από την παλάμη μέχρι τον αγκώνα -από τη μέσα πλευρά, u know, εκεί που μας παίρνουν αίμα-.... Κοκαλώνω εγώ, αρχίζω μετά κάτι να τραυλίζω, "όχι .....συγγνώμη .....με περιμένουν, πρέπει να φύγω", κι αρχίζω να κατεβαίνω τα σκαλιά όσο πιο γρήγορα μπορώ... Κουβέντα δεν της είπα ότι δεν είμαι Les, αυτό που βρήκα ήταν ότι έπρεπε να φύγω.
#2 Μια που έπιασα τα gay stuff, πιο παλιά, κατά το 2005-06, μια φίλη μας -αυτή που λέγαμε ότι μπορεί να το γύρισε- πήγαινε σε σχολή Ζαχαροπλαστικής -ένα δημόσιο ΙΕΚ- και είχε γνωστούς απο κει, που οι 9 στους 10 ήταν gay (και ο δέκατος κρυφή). Kαι μας λέει μια μέρα "κορίτσια σήμερα θα πάμε με τα παιδια Σάκη, Γιάννη, Κώστα στο Banal - Στα Λαδάδικα, τώρα πια έχει κλείσει-" .Αντε λέμε πάμε κι εμείς, να δούμε πως είναι το μαγαζί με gay. 6 άτομα συνολικά, 3-3 (δηλαδή τώρα που το σκέφτομαι 6-0 αφού όλα κοριτσια είμασταν). Πάμε κι εμείς, μπαίνουμε πάλι πηχτρα ήταν το μαγαζί, η μουσική πολύ ωραία, παντου gay να χορευοτρίβονται κι εμείς σε ένα τραπέζι στη μέση του μαγαζιού -που ήταν θεοσκότεινο- . Πιάνουμε τη συζήτηση, τα παιδιά μια χαρά , μας έλεγαν ότι πολλοι απο εκεί μέσα δεν ήταν gay , και όντως έβλεπες ότι υπήρχαν και straight ζευγαρια, η απλά φίλοι που ήρθαν με φίλους (όπως εμείς). Ερχεται ο σερβιτόρος, καθόλου gay, ωραιότατος, γλύκας, με ωραίο χαμόγελο,με κοιτάει "Τι θα πάρεις μικρή" , ε του λέω μια μπύρα. "Ααααα, αυτός μ'αρεσει " λέω στη Ι. και λέει "ναι πολύ καλός είναι και δεν τον κόβω για gay" Αρχίζουμε να τον παρατηρούμε, εντωμεταξύ αυτός όλο χαμόγελα προς εμάς και ματιές και όλα τα σινιάλα τέλοσπαντων. Γίνεται αυτό για λίγο, μας φέρνει τα ποτά, ξανά χαμόγελα, έντονα βλέμματα κτλ, λέω "Αυτός μ'αρέσει τελικά, κοιτα να δεις, στο banal βρήκα έναν ενδιαφέρων τύπο" Το ακούει ο Σάκης δίπλα μου, και αδιάφορα μου λέει "Ποιος, ο σερβιτόρος; Γ τον λένε, καλός είναι μωρέ για ένα κρεβάτι αλλά μετά τον βαρέθηκα, αν θες δοκίμασε τον, είναι by". "Αααααχα...." κάνω εγώ , δήθεν άνετη, Τέλος με τα γκεομάγαζα.
#3 Το περιστατικό αυτό έγινε μόλις 2 εβδομάδες πριν και ήταν παρούσα η κολλητή. Είχαμε πάει σινεμά να δούμε το Abduction -ε, καλούτσικο-. Εγώ περίμενα μπροστά στα ταμεία των Ster να πάρω εισητήρια, η Ι. πιο δίπλα έβλεπε το προγραμμα με τα "προσεχώς". Ερχεται ένας τύπος -μικρός, μέχρι 28- προς το μέρος μου, με κοιτάει και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
Τύπος: Συγγνώμη, εδώ είναι κινηματογράφος;
Εγώ: Εεεεε, ναι......
Τύπος: (δείχνει τα ταμεία) Κι εδώ είναι οι αίθουσες;
Εγώ: Εεε, βασικά, εδώ είναι τα ταμεία που παίρνουμε τα εισιτήρια... Από εκεί (δείχνω δεξιά) είναι οι αίθουσες (εκείνη την στιγμή με φωνάζει η ταμίας να πάω)
Γυρνάω να δω τι έκανε, αν πήγε και που πήγε και ο τύπος έχει εξαφανιστεί. Πολύ paranormal activity η όλη κατάσταση. Αφού αν δεν τον είχε δει και η κολλητή που μου μιλούσε, θα άρχιζα να αναρωτιέμαι μήπως το φαντάστηκα. πουθενά δεν τον είδαμε μετά, ούτε στις αίθουσες εκεί κοντά, ούτε να βγαίνει, ούτε στα ταμεία, πουθενά... Ghosts do exist after all....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου