Και ναι , όπως υποψιαστήκατε, το θέμα μου σήμερα που επιτέλους βρήκα χρόνο να κάτσω παραπάνω από 10 λεπτά είναι η ολοκαίνουρια ταινία " Συνήθεις ύποπτοι".... Ετους 1995 όπως διαπίστωσα μετέπειτα. Αλλά ας ξεκινήσουμε από το γιατί:
Συζητώντας στο αυτοκίνητο λοιπόν, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αν θέλω να λέγομαι φίλη του σινεμά πρέπει να δω και μερικές κλασικές ταινίες... Οπότε το νοικιάσαμε, πήγαμε my place και το βάλαμε....
Πρώτες σκηνές,δεν βγάζαμε νόημα. Αναρωτιόμασταν αν είχαμε κάνει κάπου λάθος, αν μας είχε ξεφύγει κάτι, δεν ξέραμε πότε είναι το παρόν, πότε το παρελθόν, κάναμε pause ανά 5λεπτο για τα απαραίτητα διευκρινιστικά σχόλια "Ο Κάιζερ ήταν εκείνος που είδαμε στην πρώτη σκηνή;¨
" Τα πτώματα στο λιμάνι ήταν 5,10 ή 300;" "Ο Κίτον μήπως τελικά είναι ο τύπος της οπρώτης σκηνής; ΟΟΟΟχι, είναι ο ίδιος που κάθεται μπροστά από το πτώμα" και πολλά παρόμοια.
Κάπου μετά το μισάωρο κι αφού σκεφτόμασταν σοβαρά να πάμε για κανένα σινεμά, το τοπίο άρχισε να ξεκαθαρίζει ανέλπιστα. Η ταινία άρχισε να βγάζει νόημα. Και πρέπει να είμαι ιδιοφυία γιατί έπιασα με την μία ποιος ήταν ο Κάιζερ. Αλλά μάλλον το βρήκα επειδή πολλά σενάρια βασίστηκαν σε τέτοιου είδους "ξετύλιγμα" της ιστορίας. Ναι, μου φαίνεται πιο λογικό.
Εχω και μία αδυναμία στον Σπέισι λόγω του American Beauty, μου φάνηκε απόλυτα φυσικό να είναι αυτός. Σενάριο πολύ καλό, ερμηνείες νομίζω ότι ήταν επίσης πολύ καλές, με ιδιαίτερη -και απόλυτα ιδιοτελή- προτίμηση στον φίλο Κέβιν, τέλος ανατρεπτικό -αλλά αν εχεις δει Scary Movie, γίνεται ακριβώς το ίδιο με τον Ντούφους -τον δολοφόνο- μέχρι και στον τρόπο που επανέρχεται το φυσιολογικό περπάτημα-, όπως επίσης και η σκηνή με τον πίνακα της αστυνομίας που ο αστυνομικός ανακαλύπτει ότι όλα τα ονόματα της ιστορίας που έλεγε ο Σπέισι ήταν προϊόν ... μυθοπλασίας και αυτοσχεδιασμού. Σε κάποια ταινία το έχω ξαναδεί στάνταρ, αλλά δεν θυμάμαι ποια...
Η ταινία θα ομολογήσω ότι μου άρεσε αλλά δεν με συνάρπασε. Δεν έφταιγε τίποτα συγκεκριμένο, απλά μάλλον το γεγονός ότι υποπτευθηκα σωστά από την αρχή...
Να βάλω τώρα αστεράκια; Αντε να βάλω 8 στα 11 !
Συζητώντας στο αυτοκίνητο λοιπόν, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αν θέλω να λέγομαι φίλη του σινεμά πρέπει να δω και μερικές κλασικές ταινίες... Οπότε το νοικιάσαμε, πήγαμε my place και το βάλαμε....
Πρώτες σκηνές,δεν βγάζαμε νόημα. Αναρωτιόμασταν αν είχαμε κάνει κάπου λάθος, αν μας είχε ξεφύγει κάτι, δεν ξέραμε πότε είναι το παρόν, πότε το παρελθόν, κάναμε pause ανά 5λεπτο για τα απαραίτητα διευκρινιστικά σχόλια "Ο Κάιζερ ήταν εκείνος που είδαμε στην πρώτη σκηνή;¨
" Τα πτώματα στο λιμάνι ήταν 5,10 ή 300;" "Ο Κίτον μήπως τελικά είναι ο τύπος της οπρώτης σκηνής; ΟΟΟΟχι, είναι ο ίδιος που κάθεται μπροστά από το πτώμα" και πολλά παρόμοια.
Κάπου μετά το μισάωρο κι αφού σκεφτόμασταν σοβαρά να πάμε για κανένα σινεμά, το τοπίο άρχισε να ξεκαθαρίζει ανέλπιστα. Η ταινία άρχισε να βγάζει νόημα. Και πρέπει να είμαι ιδιοφυία γιατί έπιασα με την μία ποιος ήταν ο Κάιζερ. Αλλά μάλλον το βρήκα επειδή πολλά σενάρια βασίστηκαν σε τέτοιου είδους "ξετύλιγμα" της ιστορίας. Ναι, μου φαίνεται πιο λογικό.
Εχω και μία αδυναμία στον Σπέισι λόγω του American Beauty, μου φάνηκε απόλυτα φυσικό να είναι αυτός. Σενάριο πολύ καλό, ερμηνείες νομίζω ότι ήταν επίσης πολύ καλές, με ιδιαίτερη -και απόλυτα ιδιοτελή- προτίμηση στον φίλο Κέβιν, τέλος ανατρεπτικό -αλλά αν εχεις δει Scary Movie, γίνεται ακριβώς το ίδιο με τον Ντούφους -τον δολοφόνο- μέχρι και στον τρόπο που επανέρχεται το φυσιολογικό περπάτημα-, όπως επίσης και η σκηνή με τον πίνακα της αστυνομίας που ο αστυνομικός ανακαλύπτει ότι όλα τα ονόματα της ιστορίας που έλεγε ο Σπέισι ήταν προϊόν ... μυθοπλασίας και αυτοσχεδιασμού. Σε κάποια ταινία το έχω ξαναδεί στάνταρ, αλλά δεν θυμάμαι ποια...
Η ταινία θα ομολογήσω ότι μου άρεσε αλλά δεν με συνάρπασε. Δεν έφταιγε τίποτα συγκεκριμένο, απλά μάλλον το γεγονός ότι υποπτευθηκα σωστά από την αρχή...
Να βάλω τώρα αστεράκια; Αντε να βάλω 8 στα 11 !
Καταραμένο Scary Movie, χάλασε την ταινία :)
ΑπάντησηΔιαγραφή:)))
ΑπάντησηΔιαγραφή