Πατώντας στον τίτλο μεταφέρεστε στην περίληψη. -κουράστηκα το copy - paste, sorry)
Κυριακή λοιπόν, δέκα και μισή η επόμενη ταινία, Krisis από το ρήμα "κρίνω" και όχι Crisis σύμφωνα με την κ, Νίνα Μαρία Πασχαλίδου.
Βέβαια για την κρίση μιλούσε.
Οι δημιουργοί της ταινίας (η οποία αποτελεί μέρος του multimedia έργου The Prism GR2011, μιας συλλογικής αφήγησης για την Ελλάδα ) ήταν εκεί και μάλιστα συζήτησαν για αρκετή ώρα με το κοινό . Μία παρέα μάλιστα από θεατές -γυναίκες- διαπληκτίστηκαν μαζί τους ρωτώντας τους επίμονα "αν πληρώθηκαν", "πόσο πληρώθηκαν", "γιατί διάλεξαν να δείξουν αυτά που έδειξαν" κτλ, μέχρι που γύρισε η μισή αίθουσα και τις αγριοκοίταξε. Δυστυχώς καθόμουν σχετικά μπροστά και έχασα το θέαμα. Νομίζω ήταν το highlight της βραδιάς, μιας που ο τραβεστί του Φεστιβάλ Κινηματογράφου απουσιάζει και η απουσία του μου είναι κάτι παραπάνω απο αισθητή. Με πονάει.
Επανερχόμαστε λοιπόν, η ταινία έχει έντονο καλλιτεχνικό, αρτιστικό χαρακτήρα, αφού οι φωτογραφίες κυριαρχούν. Πολυ όμορφες, μας παρουσιάζουν τις δύο πλευρές της Ελλάδας, μιας Ελλάδας που πλήττεται από την κρίση και βομβαρδίζεται από αρνητική δημοσιότητα· είναι η Ελλάδα των ΜΜΕ, η εικόνα που έχει η παγκόσμια κοινή γνώμη για τη χώρα, αυτή των αναταραχών,της ξένοιαστης ζωής, της διαφθοράς, της διαπλοκής και του "ανοιχτού χωραφιού".
Είναι όμως και η άλλη Ελλάδα, αυτή η άγνωστη πλευρά της χώρας, ανεξερεύνητη ακόμη και από τους ίδιους τους κατοίκους της. Η ζωή των νησιών (συγκεκριμένα Ικαρία), η ζωή μακριά από τον θόρυβο και τους αγχωτικούς ρυθμούς, η ζωή στη φύση.
Μέσα από συνεντεύξεις διαφόρων προσωπων από όλες τις παρατάξεις και τις εκφάνσεις της Ελλάδας, αποκτούμε μία συνολική οπτική για τη χώρα.
Δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν κυρίως γιατί κατά τη γνώμη μου, η ταινία δεν αποσκοπούσε τόσο στο να περάσει κάποιο μήνυμα, όσο στο να καταγράψει. Αξίζει να τη δει κανείς για τον πλούτο φωτογραφιών.
4 Budάκια στα 6
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου