Ανάμεσα στα περιστατικά που μου έχουν συμβεί, θυμόμασταν τις προάλλες και ένα ακόμη που δεν το έχω γράψει. Σήμερα και μέχρι αυτή την ώρα μου διαφεύγει.ΑΑΑΑΑ! Μόλις επανήλθε!
Υπότιτλος: TOP κουλών που μου έχουν συμβεί!
Λοιπόν, ήταν μία από τις αμέτρητες συναυλίες του Χατζηγιάννη στο Θέατρο Γης. Πριν πολλά χρόνια, αμάξι δεν είχα άρα πριν το 2007. Σεπτέμβριος καλή ώρα. Λοιπόν, πληρώσαμε να δούμε τον Μιχάλη (θα το προσπεράσετε), ήρθε η ώρα της επιστροφής. Μετά από 6 επαναλήψεις του "Χερια Ψηλά " είχε περάσει 12, λεωφορεία νόου, ταξί νόου, διότι τα είχαν πάρει όλα οι πρώτοι. Οπότε αρχίζουμε κι εμείς ποδαρόδρομο όλη την κατηφόρα, μέχρι τα Πανεπιστήμια. Από εκεί, το μόνο λεωφορείο που περνούσε ήταν το 78 που κάνει την διαδρομή ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ-ΚΤΕΛ. Το παίρνουμε. Κατεβαίνουμε σχετικά κοντά από το σπίτι μου, απέναντι από το σημερινό Grand Hotel Palace επί της Μοναστηρίου. Η Μοναστηρίου για όσους δεν την ξέρουν, δεν είναι δρόμος με σπίτια, αλλά ως επί το πλείστον καταστήματα, ιδιαίτερα σχετικά με αυτοκίνητα (η άχρηστη λεπτομέρεια της ημέρας).
Εν πάσει, κατεβαίνουμε με σκοπό να πάρουμε ταξί από'κει. Βρισκόμαστε, εγώ και κολλητή στη στάση του λεωφορείου, όπου κάθεται στο παγκάκι ένας τύπος. Από πίσω,αλάνα, και σε ορισμένα σημεία, ψηλά χόρτα. Ορατότης, ελάχιστη. Σκοτάδι πλην της μίας λάμπας δίπλα. Λέμε, δεν πάμε κοντά του, άσε, στεκόμαστε δίπλα, κάτω από την στάση και περιμένουμε. Τον βλέπουμε, κοιτάει. Μας ρωτάει αν περιμένουμε λεωφορείο, λέμε "όχι, ταξί". Να μην τα πολυλογώ, προσπαθεί να μας πιάσει την κουβέντα.
Σε κάποια φάση, σηκώνεται η κολλητή λίγο παραδίπλα γιατί βλέπει ένα ταξί, πηγαίνει προς το δρόμο να κάνει νόημα. Και ΤΟΤΕ συμβαίνει. Ετσι όπως μου μιλάει αυτός και με ρωτάει τα διάφορα, γυρνάω το κεφάλι μου τυχαία προς το μέρος της αλάνας και βλέπω μία σκιά να τινάζεται και να κρύβεται πίσω από τα χόρτα, ενώ φαίνεται στην άκρη και το μπροστινό μέρος ενός βαν. Να, τέτοιο.
Τρόμος, κόβονται πόδια, ύπαρ, εβριθινγκ και σχεδόν τρέχοντας πιάνω αγκαζέ την κολλητή και απομακρύνομαι προς την λάμπα και τον δρόμο.Ευτυχώς σε 2' περνάει ταξί, το παίρνουμε και φεύγουμε.
Για την ιστορία, η αλάνα αυτή υπάρχει ακόμη αλλά τα χόρτα τα έχουν κόψει και υπάρχει απόλυτη ορατότητα. Προσπερνάμε λοιπόν αυτό το τυχαίο περιστατικό που θυμηθήκαμε, συνεχίζοντας.
Τα παιδιά μου πήραν το lower. Πολύ χάρηκα, εγώ νομίζω πιο πολύ απ'τα παιδιά!
Σήμερα μου ευχήθηκαν πολλοί.Πάρα πολλοί για μία γιορτή που συνήθως ούτε εγώ δεν θυμάμαι. Μέχρι και το βαθύ, σε ντι-εμ.
Πήγαμε και στα σεμινάριά μας και φέτος. Καλά το MET θεϊκό ξενοδοχείο. Εκεί θέλω να πάω (κάτι δικά μου).Διάλεξα και τα βιβλία που θα κάνω φέτος. Θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές.
Ακόμη δεν έχουν βγει τα αποτελέσματα της ΕΚΔΔ. Οχι τίποτ'άλλο, τα περιμένω να γελάσω.
Επίσης μία που είδα ένα επεισόδιο και μ'άρεσε ήταν ένα με Roughness, κάτσε να το ψάξω...αχα! Necessary Roughness .
Καλά, έχω ξεσκιστεί σε South Park, όπως παλιά, θα μου επιτρέψετε μερικό Καρτμαν, έτσι;
Aυτά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου