Τα νέα των 12

1.Σήμερα αποφασίσαμε να πάμε να δοκιμάσουμε Κινέζικο και μιας και κάνουμε τη διαδρομή από Σοφούλη αρκετά συχνά, προσέξαμε ένα εστιατόριο στα δεξιά του δρόμου, το λεγόμενο "Beijing". Και αφού είχαμε να φάμε Κινέζικο από εποχή Λονδίνου, είπαμε ότι σήμερα δεν θα τρώγαμε στα σπίτια μας, αλλά θα πάμε να δοκιμάσουμε. Ομολογώ, μπήκαμε με δισταγμό, φοβούμενες για την ποιότητα και το κατά πόσο ήταν όντως Κινέζικο (έχουν δει πολλά τα μάτια μου).

Το προσωπικό, ήταν όλοι Κινέζοι που μιλούσαν άπταιστα ελληνικά -όχι σαν την άχρηστη την Τζούλι Μασίνο που είναι στην Ελλάδα 3,5 αιώνες και ακόμη μιλάει σπαστά-. Ευγενέστατοι, πολύ ήσυχοι, εξυπηρετικοί και χαμογελαστοί. Παραγγείλαμε πράγματα που θέλαμε μεν να δοκιμάσουμε, αλλά δεν φοβόμασταν να τα φάμε -βλ. μπαμπού-. Και ήταν όλα πολύ νόστιμα. Οι τιμές πολύ καλές και το εστιατόριο καθαρό. Μουσική δεν υπήρχε, ούτε καν κάποιο είδος έθνικ, ή έστω μια απαλή μελωδία, αλλά φαντάζομαι είναι η πολιτική του μαγαζιού. Το λυπηρό γεγονός της βραδιάς είναι πως όσο κι αν προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε τις οδηγίες και να φάμε με chopsticks, δεν τα καταφέραμε. (Frankly my dear, I don't give a damn)

2. Aπό Δευτέρα ξεκινάω διάβασμα για την ΕΣΔΔ. Καλά, μέχρι να πάρω τη βιβλιογραφία, ίσως από Τρίτη. Και τις εργασίες. Και όοοοολα τα ιδιαίτερα, γιατί πλέον ξεκινάμε κι επίσημα.

3. Θέλω να πάρω GPS . Ξέρετε κανένα καλό; Δεν μπορώ να μην ξέρω να πάω την Αλέξια στους Πυξ - Λαξ, πως να βγω από Κατσιμήδη στη Λαμπράκη ! Δηλαδή, πόσο άσχετη Θεσσαλονικιά οδηγός είμαι;;!!!

4. Αυτός ο Σεπτέμβρης... πολλήηηηη ζέστη ρε παιδί μου! Τον Αύγουστο πιο πολύ δρόσισε, τώρα το κλιματιστικό δουλεύει φουλ.

5.Περιμένοντας να δω δεύτερη σεζόν Happy town και ψάχνοντας στο ίντερνετ για το πότε θα μεταδοθεί, έμαθα ότι κόπηκε. Δεν άρεσε λέει η τηλεθέαση στο κανάλι. Και θα δείξουν κάάαααποια στιγμή τα τελευταία 5 επεισόδια. Κατάλαβες; Και τα Lost, Grey's Anatomy, Cougar Town, How I met your mother, Sex and the City και δεν συμμαζεύεται, μετράνε σεζόν και σεζόν. Τι να πεις....

6.Αγόρασα -επιτέλους - και δεύτερη βιβλιοθήκη, και πώς μ'αρέσειιιι! Πλέον έχω μέρος για τα βιβλία μου!

7. Μια που είπα βιβλία, διάβασα πρόσφατα το "Να σου πω μια ιστορία" του Jorge Bucay. Το βιβλίο έχει να κάνει με θέματα ψυχολογίας, που εξετάζονται όμως πολύ ανάλαφρα, χωρίς την βαρύτητα και πολυπλοκότητα άλλων διάσημων ψυχολόγων και ψυχιάτρων -βλ. Freud, από τον οποίο είχα κρατήσει τον ορισμό του ονείρου : " Η βασιλική οδός της γνώσης του ασυνείδητου".-

Στο συγκεκριμένο βιβλίο του, o Bucay προσπαθεί να απαντήσει στα ερωτήματα που θέτει ένας μπερδεμένος, συγχισμένος φοιτητής, που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τον εαυτό του και να ΤΑ βρει με τον εαυτό του και τους γύρω του. Ο συγκεκριμένος λοιπόν ψυχολόγος του δίνει τις απαντήσεις που ψάχνει μέσα από απλά παραμύθια - προφανώς αλληγορικά-. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους, είναι μικρό και απολαυστικό. Θα αγοράσω και άλλα του ίδιου συγγραφέα, έχει γράψει πολλά ακόμη και μόλις το κάνω θα εκφέρω και άποψη για τα υπόλοιπα. Πάντως εάν ψάχνατε ένα βιβλίο που θα σας κάνει να σκεφτείτε λίγο παραπάνω κάποια ερωτήματα που σας απασχολούν, κάποια απλά, καθημερινά ερωτήματα, αυτό είναι το βιβλίο σας. Δοκιμάστε το.