51o φεστιβάλ κινηματογράφου στην πόλη μου..... Το πρώτο που επιτέλους επισκέφτηκα και πολύ χάρηκα που το έκανα. Υπήρχαν τόσα πράγματα που δεν ήξερα γι'αυτην την πολιτιστική/κινηματογραφική/κουλτουριάρικη -και το λέω με ύφος εύθυμο- εκδήλωση!
Ξεκινώντας από το ότι γίνονται κρατήσεις για τις ταινίες αλλά για τα εισιτήρια πρέπει να πας 3 ώρες νωρίτερα. Οτι οι προβολές δεν γίνονται σε μια-δυο αίθουσες όπως νόμιζα, αλλά σε πολλές και μάλιστα πολύ γραφικές, "αποθήκες", με αλλά και χωρίς τα εισαγωγικά. Οτι τα εισιτήρια είναι τόσο, μα τόσο φθηνά -είχα προετοιμαστεί για 15-20 το κάθε ένα, ενώ έκανε 6-. Αναλογικά του έργου που θα παρακολουθήσεις, έστω κι αν δεν σου αρέσει, η τιμή είναι χαμηλή. Αρκεί που θα είσαι απ'τους πρώτους που θα παρακολουθήσουν μία κινηματογραφική προσπάθεια κάποιου που κάτι θέλει να πει -θα το αναλύσω πολύ αυτό στο επόμενο ποστ με τις ταινίες που είδα, προς το παρόν το αφήνω εδώ-.
Τόσα πολλά αυτά που δεν γνώριζα, συνεχίζω.Οτι δεν είναι θεατές ένα μάτσο σνομπαρίες της υψηλής κοινωνίας, αλλά φοιτητές, παιδιά, Άγγλοι, ζευγάρια, άνθρωποι όλων των κατηγοριών και -αν μου επιτρέπετε- δογμάτων. Οτι βγαίνοντας από την αίθουσα, πρέπει να περπατήσεις το πλακώστρωτο του λιμανιού, με μείον 10 και αέρα που σου παγώνει μύτη μάτια και χέρια (τα μοναδικά ακάλυπτα), αλλά και πάλι προσπαθείς να αναλύσεις τι ήθελε να πει ο δημιουργός της ταινίας, γιατί δεν μπορείς να κρατηθείς μέχρι το αμάξι. Οτι σου δίνεται η ευκαιρία να δώσεις την δική σου προσωπική -και γιατί όχι;- λανθασμένη άποψη για την ταινία μέσω ψηφοφορίας. Συμμετέχεις κι εσύ σε όλο αυτό, δεν παρακολουθείς απλά.
Η εμπειρία της Παρασκευής ήταν μαγευτική. Μετανοιώνω που πέρασαν τόσες μέρες, έχασα τόσες ταινίες, έχασα τόσες προβολές, τόσα καινούρια πράγματα/ σενάρια / ιδέες / τεχνικές παρουσίασης και ξετυλίγματος μιας ιστορίας πέρα απ'την βαρετή και κοινότυπη κλασικότητα που μας κατακλύζει χρόνια τώρα στην μεγάλη οθόνη.
Μετανοιώνω που απογοητεύτηκα την Πέμπτη όταν δεν είχε εισιτήρια για μία ταινία και δεν έκανα τον κόπο να κατέβω. Μετανοιώνω που σήμερα δεν πήγα γιατί είχα υποχρέωση μακριά. Με ικανοποιεί όμως το ότι θα πάω αύριο. Και θα δω όχι μία, όχι 2, αλλά αν βρω εισιτήριο, και 3. Ηδη έκοψα για μία, θα κατέβω το πρωί να κόψω και για τις άλλες. Σίγουρα πράγματα, όχι κρατήσεις.
Υπόσχομαι στον εαυτό μου και στους λιγοστούς αναγνώστες αυτόυ του blog ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επαναληφθεί το λάθος αυτό. Κι εσείς που είστε από Θεσσαλονίκη και ακόμη δεν κάνει καν τον κόπο να δειτε έστω μία από τις ταινίες, δεν ξέρετε τι χάνετε. Ακόμη, ξαναλέω, κι αν η ταινία δεν σας αρέσει, πάλι δεν ξέρετε τι χάνετε. Και ίσως δεν σας αξίζει και να μάθετε.
Ξεκινώντας από το ότι γίνονται κρατήσεις για τις ταινίες αλλά για τα εισιτήρια πρέπει να πας 3 ώρες νωρίτερα. Οτι οι προβολές δεν γίνονται σε μια-δυο αίθουσες όπως νόμιζα, αλλά σε πολλές και μάλιστα πολύ γραφικές, "αποθήκες", με αλλά και χωρίς τα εισαγωγικά. Οτι τα εισιτήρια είναι τόσο, μα τόσο φθηνά -είχα προετοιμαστεί για 15-20 το κάθε ένα, ενώ έκανε 6-. Αναλογικά του έργου που θα παρακολουθήσεις, έστω κι αν δεν σου αρέσει, η τιμή είναι χαμηλή. Αρκεί που θα είσαι απ'τους πρώτους που θα παρακολουθήσουν μία κινηματογραφική προσπάθεια κάποιου που κάτι θέλει να πει -θα το αναλύσω πολύ αυτό στο επόμενο ποστ με τις ταινίες που είδα, προς το παρόν το αφήνω εδώ-.
Τόσα πολλά αυτά που δεν γνώριζα, συνεχίζω.Οτι δεν είναι θεατές ένα μάτσο σνομπαρίες της υψηλής κοινωνίας, αλλά φοιτητές, παιδιά, Άγγλοι, ζευγάρια, άνθρωποι όλων των κατηγοριών και -αν μου επιτρέπετε- δογμάτων. Οτι βγαίνοντας από την αίθουσα, πρέπει να περπατήσεις το πλακώστρωτο του λιμανιού, με μείον 10 και αέρα που σου παγώνει μύτη μάτια και χέρια (τα μοναδικά ακάλυπτα), αλλά και πάλι προσπαθείς να αναλύσεις τι ήθελε να πει ο δημιουργός της ταινίας, γιατί δεν μπορείς να κρατηθείς μέχρι το αμάξι. Οτι σου δίνεται η ευκαιρία να δώσεις την δική σου προσωπική -και γιατί όχι;- λανθασμένη άποψη για την ταινία μέσω ψηφοφορίας. Συμμετέχεις κι εσύ σε όλο αυτό, δεν παρακολουθείς απλά.
Η εμπειρία της Παρασκευής ήταν μαγευτική. Μετανοιώνω που πέρασαν τόσες μέρες, έχασα τόσες ταινίες, έχασα τόσες προβολές, τόσα καινούρια πράγματα/ σενάρια / ιδέες / τεχνικές παρουσίασης και ξετυλίγματος μιας ιστορίας πέρα απ'την βαρετή και κοινότυπη κλασικότητα που μας κατακλύζει χρόνια τώρα στην μεγάλη οθόνη.
Μετανοιώνω που απογοητεύτηκα την Πέμπτη όταν δεν είχε εισιτήρια για μία ταινία και δεν έκανα τον κόπο να κατέβω. Μετανοιώνω που σήμερα δεν πήγα γιατί είχα υποχρέωση μακριά. Με ικανοποιεί όμως το ότι θα πάω αύριο. Και θα δω όχι μία, όχι 2, αλλά αν βρω εισιτήριο, και 3. Ηδη έκοψα για μία, θα κατέβω το πρωί να κόψω και για τις άλλες. Σίγουρα πράγματα, όχι κρατήσεις.
Υπόσχομαι στον εαυτό μου και στους λιγοστούς αναγνώστες αυτόυ του blog ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επαναληφθεί το λάθος αυτό. Κι εσείς που είστε από Θεσσαλονίκη και ακόμη δεν κάνει καν τον κόπο να δειτε έστω μία από τις ταινίες, δεν ξέρετε τι χάνετε. Ακόμη, ξαναλέω, κι αν η ταινία δεν σας αρέσει, πάλι δεν ξέρετε τι χάνετε. Και ίσως δεν σας αξίζει και να μάθετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου