Ή "Ο μύθος της Αμερικανικής Εφηβείας¨, όπως μεταφράστηκε -σοφά κατά τη γνώμη μου- είναι μία αμερικάνικη παραγωγή, η οποία μου κέντρισε το ενδιαφέρον κυρίως λόγω του οξύμωρου σχήματος "αμερικανικού" και "Φεστιβάλ Κινηματογράφου".
Το στόρι της ταινίας είναι πάνω κάτω το εξής: παράλληλα πυτζάμα πάρτυ (κυρίως κοριτσιών) που γίνονται την ίδια μέρα -ή καλύτερα νύχτα- και την απομυθοποίηση του τρίπτυχου σεξ- ποτό- ναρκωτικά που επικρατεί γι'αυτά. Κορίτσια να κάνουν -συγχωρείστε με για την έκφραση- μα@#$$@ με and/or για αγόρια, αγόρια που ψάχνουν απεγνωσμένα να κάνουν γνωριμίες, λανθασμένα νομίζοντας ότι η ιδανική εικόνα που έχουν πλάσει στο μυαλό τους για μία κοπέλα είναι και αληθινή. Αυτό που διέκρινα στις σχέσεις και τις συζητήσεις που διαδραματίζονται στα πάρτυ μεταξύ των εφήβων του έργου, είναι έντονο το στοιχείο της βλακείας -πες ότι φταίει το νεαρό της ηλικίας-, ο δισταγμός και ο φόβος.
Τα παιδιά σ'αυτή την ηλικία ξέρουν τα πάντα. Και αυτό τους φοβίζει. Το σεξ πια δεν σημαίνει τίποτα, συμβαίνει παντού, η κατανάλωση αλκοολ χωρίς όρια ήταν ανέκαθεν προσβάσιμη επιλογή, το "χαμούρεμα" αποτελεί πλέον συνήθεια σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Μπορούν να βρουν τα πάντα. Εκτός ίσως από επικοινωνία. Γι'αυτό και νομίζω πως ο δημιουργός επιλέγει να μας δείξει στο τέλος την πραγματική ανάγκη των νέων παιδιών σήμερα, την ανάγκη επικοινωνίας. Γι'αυτό και οι πρωταγωνιστές αποφεύγουν να κάνουν σεξ με τα άτομα που πραγματικά τους αρέσουν, ή ξενερώνουν και απογοητεύονται όταν ανακαλύπτουν ότι η κοπέλα που κυνηγούσαν όλο το βράδυ έχει ήδη φασωθεί με τους μισούς πρωτοετείς. Ο έφηβος ερωτοχτυπημένος -με μία αιθέρια ύπαρξη που συνάντησε στο σούπερ μαρκετ- τελικά την απορρίπτει και καταλήγει εκεί που όφειλε εξαρχής να πάει. Στην κοπέλα που πάντα, ανεξαρτήτως δικών του συναισθημάτων, του εύχεται τα καλύτερα. Ο φοιτητής που ξεκινάει για τρίο, καταλήγει να ερωτευτεί και η μικρή που νόμιζε ότι τρελαίνεται για έναν μεγαλύτερο της, ανακαλύπτει την γελοιότητα του τυπου και αλλάζει πορεία.
Εκτός του ολοφάνερου, δηλαδή της έλλειψης σεξ, η ταινία μου άρεσε και για το ότι σου θυμίζει λίγο εκείνες τις παλιές καλές αναμνήσεις, που μαζευόσασταν όλοι/ες και χαχανίζατε μέχρι τα ξημερώματα μετά από ταινίες θρίλερ της κακιάς ώρας ....
Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν η προβλεψιμότητα, αλλά ξεπερνιέται χάριν της όλης γλυκύτητας της ταινίας.
Το στόρι της ταινίας είναι πάνω κάτω το εξής: παράλληλα πυτζάμα πάρτυ (κυρίως κοριτσιών) που γίνονται την ίδια μέρα -ή καλύτερα νύχτα- και την απομυθοποίηση του τρίπτυχου σεξ- ποτό- ναρκωτικά που επικρατεί γι'αυτά. Κορίτσια να κάνουν -συγχωρείστε με για την έκφραση- μα@#$$@ με and/or για αγόρια, αγόρια που ψάχνουν απεγνωσμένα να κάνουν γνωριμίες, λανθασμένα νομίζοντας ότι η ιδανική εικόνα που έχουν πλάσει στο μυαλό τους για μία κοπέλα είναι και αληθινή. Αυτό που διέκρινα στις σχέσεις και τις συζητήσεις που διαδραματίζονται στα πάρτυ μεταξύ των εφήβων του έργου, είναι έντονο το στοιχείο της βλακείας -πες ότι φταίει το νεαρό της ηλικίας-, ο δισταγμός και ο φόβος.
Τα παιδιά σ'αυτή την ηλικία ξέρουν τα πάντα. Και αυτό τους φοβίζει. Το σεξ πια δεν σημαίνει τίποτα, συμβαίνει παντού, η κατανάλωση αλκοολ χωρίς όρια ήταν ανέκαθεν προσβάσιμη επιλογή, το "χαμούρεμα" αποτελεί πλέον συνήθεια σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Μπορούν να βρουν τα πάντα. Εκτός ίσως από επικοινωνία. Γι'αυτό και νομίζω πως ο δημιουργός επιλέγει να μας δείξει στο τέλος την πραγματική ανάγκη των νέων παιδιών σήμερα, την ανάγκη επικοινωνίας. Γι'αυτό και οι πρωταγωνιστές αποφεύγουν να κάνουν σεξ με τα άτομα που πραγματικά τους αρέσουν, ή ξενερώνουν και απογοητεύονται όταν ανακαλύπτουν ότι η κοπέλα που κυνηγούσαν όλο το βράδυ έχει ήδη φασωθεί με τους μισούς πρωτοετείς. Ο έφηβος ερωτοχτυπημένος -με μία αιθέρια ύπαρξη που συνάντησε στο σούπερ μαρκετ- τελικά την απορρίπτει και καταλήγει εκεί που όφειλε εξαρχής να πάει. Στην κοπέλα που πάντα, ανεξαρτήτως δικών του συναισθημάτων, του εύχεται τα καλύτερα. Ο φοιτητής που ξεκινάει για τρίο, καταλήγει να ερωτευτεί και η μικρή που νόμιζε ότι τρελαίνεται για έναν μεγαλύτερο της, ανακαλύπτει την γελοιότητα του τυπου και αλλάζει πορεία.
Εκτός του ολοφάνερου, δηλαδή της έλλειψης σεξ, η ταινία μου άρεσε και για το ότι σου θυμίζει λίγο εκείνες τις παλιές καλές αναμνήσεις, που μαζευόσασταν όλοι/ες και χαχανίζατε μέχρι τα ξημερώματα μετά από ταινίες θρίλερ της κακιάς ώρας ....
Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν η προβλεψιμότητα, αλλά ξεπερνιέται χάριν της όλης γλυκύτητας της ταινίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου