Παράδεισος

Paradise η χθεσινή ταινία που είδαμε, στο πανέμορφο, υπέροχο, μαγευτικό Ολύμπιον, που λίγο ακόμη και θα κατέρρεε από τον τόσο κόσμο που περίμενε χθες να μπει στην αίθουσα. Τελευταία φορά που είχα πάει στο Ολύμπιον ήταν όταν μας πήγαν με το σχολείο να δούμε το "Και οι 7 ήταν υπέροχοι" το οποίο θυμάμαι ακόμη ότι αντιμετωπίστηκε με τρόμο από τους συμμαθητές. Εγώ, ήμουν απο του τυχερούς, έκατσα πίσω στα όμορφα κόκκινα καθίσματα και κοιμήθηκα.

Anyway,  η χθεσινή ταινία ουδεμία σχέση είχε. Ο κ. Φαφούτης Παναγιώτης, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας ήταν παρών, η αίθουσα ήταν πήχτρα, ο τραβεστί με το κοντό μαλλί και τις γυναικείες μπότες (τον έχετε πετύχει;) καθόταν δύο σειρές παρακάτω, όλα ήταν φυσιολογικά. 

Και σβήνουν τα φώτα.... Η ταινία διαδραματιζόταν στην Πάτρα και συγκεκριμένα την περίοδο του Καρναβαλιού (δεν είχα ιδέα ότι γίνεται τέτοιος πανικός εκεί πέρα). Ζωές που ενώνονται από ένα άσχετο γεγονός (ένα καρναβαλικό άρμα) και εμείς τις παρακολουθούμε παράλληλα. Σχέσεις που τελειώνουν, σχεσεις που αρχίζουν και σχέσεις που δεν άρχισαν ποτέ.

Μου άρεσαν πολύ οι αστείες στιγμές (-Χρυσή; -οχι, Βίκυ τη λένε) αλλά και οι δραματικές. Είχε και μερικές σκηνές σεξ που ο διπλανός της κολλητής μου έβαλε το μπουφάν πάνω στα πόδια του (δεν ξέρω τι έκανε εγώ δεν το είδα). Μου άρεσε η πλοκή, οι ηθοποιοί ήταν καλοί (οι περισσότεροι τουλάχιστον). Ο Λούλης ήταν ευχαριστη έκπληξη στο έργο και η ερμηνεία του με ξάφνιασε ευχάριστα.

Αυτό το "φάντασμα" με ανατρίχιασε, το ηλίθιο. Εκείνη γενικά η σκηνή με το κρεβάτι που χώνεται και ο άλλος είναι ξύπνιος, ακούει τι γίνεται και δεν αντιδρά, με νευρίασε απίστευτα. Βασικά με αηδίασε. Δεν ξέρω... Και να μην την θέλεις πια την κοπέλα σου, δεν το κάνεις αυτό. 

Επίσης βρίσκω υπερβολικό το ότι όλοι οι σκηνοθέτες, όταν θέλουν να περιγράψουν  τα "πάρτυ" και τις καταστάσεις ξέφρενου γλεντιου των εφήβων και γενικά της νεολαίας, πάντα τους παρουσιάζουν να κάνουν ναρκωτικά (έστω και λίπασμα Μπονζάι). Αυτό το βρίσκω υπερβολικό. Κι εμείς περάσαμε γλέντια χωρίς όμως να ρουφάμε σκόνες κάθε 3 και 5. 

Δεν μου άρεσε το "Σαγαπω" του βλαμμένου πράσινου βάτραχου (και καλά ήταν ντυμένος Αδαμ) προς την κοπέλα του τη Μαριάννα. Αμα έτσι αγαπάς... Θα μου πεις όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας, αυτός την αγαπάει και δεν έχει πρόβλημα να της βάζει χέρι ο φίλος του που έρχεται στο κρεβάτι τους. 

Νατος λοιπόν ο Παράδεισος... Στο τέλος τέθηκαν κάποιες ερωτήσεις και ήθελα κάτι να ρωτήσω κι εγώ αλλά ντράπηκα.. είχε πολύ κόσμο.. Οπότε την κάνω εδώ την ερώτηση :  Ο κ. Φαφούτης είπε πως ο παράδεισος είναι υποκειμενικός και για κάθε άνθρωπο ξεχωριστός, το τέλος της ταινίας για ποιον από τους ήρωες του αντιπροσωπεύει τον παραδεισο; Για την κοπέλα που κάνει χιλιάδες χιλιομετρα για να ανακαλύψει ότι η σχέση της δεν είναι αυτή που νομίζει; Για την γυναίκα που έχει μία εφήμερη σχέση; Για την σύζυγο που προσπαθεί να εγκαταλείψει τον άντρα της; Η για τον gay που ομολογεί τον έρωτα του αλλά δεν έχει ανταπόκριση;

Γενικά η ταινία αφήνει καλές εντυπώσεις. Εβαλα Καλή στα Καιζεράκια. Σκέφτηκα και το "πολύ καλή" αλλά είπα ότι φέτος θα είμαι πιο αυστηρή. 

Αρχικα θα πηγαίναμε να δουμε το Babycall αλλά ήταν sold out. Αυτά για να μη λένε κάποιοι κάποιοι ότι στο Φεστιβάλ πάμε για την κουλτούρα... Και εδώ τα θρίλερ σκίζουν :)