Η αλλιώς "Το αργό παιχνίδι" η ταινία που "άνοιξε" την αυλαία για την επόμενη του Ιταλού σκηνοθέτη, "Le consequenze dell'amore" μόλις 10 λεπτά σε διάρκεια και αρκετά περίεργη.
Πες η βλακεία μου, πες ότι είχε προηγηθεί και η "Τα άνθη του Κακού" που με ζάλισε, δεν πολυκατάλαβα τι ήθελε να πει ο ποιητής. Ασπρόμαυρο φιλμάκι, χωρίς διαλόγους -κάτι όχι απαραίτητα κακό για την πλοκή- με μία μέση οικογένεια όπου ο πατέρας με τον γιο παίζουν ράγκμπι -νομίζω δηλαδή, δεν ξέρω αν στην Ιταλία το λένε αλλιώς-. Να ήθελε να πεεριγράψει την σχέση μεταξύ πατέρα και γιου; Να ήθελε να καταδείξει το πόσο έντονα είναι τα συναισθήματα σε μια οικογένεια που εκφράζονται μέσα από εντάσεις; Ο τύπος που βαρούσε το ντουλάπι στα αποδυτήρια τι ρόλο έπαιζε δεν κατάλαβα. Τελοσπάντων, δεν θα σκάσω κιόλας, 10 λεπτά ήταν, μέχρι να το σκεφτώ, τελείωσε η ταινία με την μάνα να καμαρώνει τους άντρες της ζωής της από μακριά.
Τι; Για 10λεπτη ταινία περιμένατε να γράψω κάτι παραπάνω;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου