Ξύπνημα Κυριακής

Γιατί το συγκεκριμένο ξύπνημα είναι το πιο ευχάριστο και το πιο δυσάρεστο ταυτόχρονα, ποτέ δεν το κατάλαβα. Πως συμβαίνει ρε γαμώτο, έστω κι αν ακόμα δεν δουλεύω την Δευτέρα, να ξυπνάω με ένα αίσθημα θλίψης;

Ας περιγράψουμε λοιπόν τα γεγονότα αυτού του Κυριακάτικου ξυπνήματος: Ωρα 12 minimum αφού έχω προηγουμένως ξυπνήσει να αναζητήσω  το πάπλωμα μου που έχει αποθηκευτεί στα χειμερινά αλλά στις 8 το πρωί έχει απίστευτο κρύο οπότε παρά τις προσπάθειες μου να το αγνοήσω, δεν τα κατάφερα.H Penny με καταλαβαίνει ό,τι ώρα κι αν ξυπνήσω, οπότε δεν την γλυτώνω, χώνεται κι αυτή κάτω απ'το πάπλωμα και κάνουμε χάδια μέχρι να με ξαναπάρει ο ύπνος. 

Και όπως έλεγα, ώρα 12 ξυπνάω. Βαριέμαι.Ανοίγω τηλεόραση, την κλείνω όπως την άνοιξα (πότε θα βάλουμε Nova περιμένουμε να έρθει Ελλάδα το PVR αντε ρε γαμώτο!), ανοίγω τον υπολογιστή, μέχρι να ανοίξει κάνω κορν φλέιξ, ανοίγει το πισι και βάζω τον αθάνατο Michael Jackson και το "The way you make me feel".Τώρα τι να πω, απλά μου έχει κολλήσει το κομμάτι εδώ και μερικές μέρες. Παίζουμε με την Penny, της βάζω να φάει.Δε γουστάρει εδώ και εβδομάδες να τρώει από το μπωλ οπότε έχουμε διαδικασία, της βάζω την τροφή στο μπωλ, βλέπω ότι την κοιτάζει περιφρονητικά -όπως εγώ τη φασολάδα- ρίχνω μερικές κροκέτες στο χαλί, παίρνω μερικές και στο χέρι μου, αρχίζω να της δίνω, κάτι τρώει διστακτικά, μετά αναθαρρεύει και ρημάζει τις χαλοκροκέτες. Εντάξει,πάει κι αυτό. 

Μπαίνω ιντερνετ, τσεκάρω FB, πάλι μ$%@##% έχω, βγαίνω, μπαίνω στα mails κάποιοι με παρακαλάνε να ανεβάσω κι άλλες σεζον από Νομο και Ταξη, βγαίνω.Θα ανεβάσω άλλη ώρα.Έχω τις μαύρες μου,αύριο είναι Δευτέρα.

Άντε ας γράψω λίγο και στο blog, σπάζομαι που ακόμα να αρχίσει και το Big Bang Theory, δεν παίζει και τίποτα καλό σινεμά να πάμε σήμερα,εκτός από το Inception που με πρήζουν όλοι να δω,αλλά τι να κάνω που σιχαίνομαι τον DiCaprio! Αν έχεις δει το "The Beach", μετά πως να ξαναπατήσεις σε σινεμά,να δώσεις λεφτά για ταινία του; 

Βράδυ να βγούμε Αριστοτέλους δεν παίζει, ακόμα δεν ξεκίνησε το σχολείο δυστυχώς και τα 12/13/14/15χρονα βγαίνουν και δεν τα αντέχω, ξέρω είμαι ρατσίστρια πείτε ό,τι θέλετε λίγο με νοιάζει. Απλά δεν αντέχω να ξανακούσω συζήτηση που περιλαμβάνει λέξεις όπως "γκόμενος/α" "δικος/η μου" "Avril" "Ηannah Montana" "Zac Efron" και "Ηigh School Musical" . Θάνατος στην υπερ-χαζομάρα. Η σκέτη αντέχεται (γιατί ακούω και Gaga και λάτρεψα το πρώτο και μόνο Twilight -για διαφορετικούς απ'τους συνηθισμένους λόγους τους οποίους θα αναλύσω σε επόμενη ανάρτηση-)

Και έρχεται το κρίσιμο ερώτημα, τι θα κάνουμε σήμερα; Μέσα βαριέμαι, έξω βαριέμαι, μπάνιο πια δεν παίζει, Wii θέλω αλλά τι να κάνω που είναι Κυριακή και δεν έχω πάρει 2ο Motion Plus, πάλι μόνη θα τραγουδοχορεύω;  Οχι λοιπόν, πάει και το Wii.

Και πάνω που είμαι εμφανώς απασχολημένη με αυτές τις σημαντικές σκέψεις, έρχεται το καμπανάκι της δουλειάς από πάνω μου... "Σε 10-15 μέρες αρχίζεις, η ελευθερία σου τέλειωσε" .Το καμπανάκι φαντάζομαι ότι για να διατηρεί τον βαθμό της επιβλητικότητας παίρνει διαφορετική μορφή σε κάθε άνθρωπο, το δικό μου σήμερα ήρθε ως Boogeyman από την ντουλάπα, αν δεν ήταν πρωί (μεσημέρι)  θα είχα πανικοβληθεί -εγώ και η μαγκιά μου να βλέπω ότι τρασοθρίλερ υπάρχει, πάρ'τα τώρα-.

Ματς  είδαμε χθες, σήμερα παίζει τίποτα; Μήπως τελικά να τα πάρω τα διαρκείας; Άσχετο. "Δουλεεεεεεεεεεύεις" το μπαμπουλοκαμπανάκι πάλι. "Χ#$@ε μας!" απαντάω και συνεχίζω. Ξαπλώνω στο κρεβάτι, ναναι καλά τα ασύρματα πληκτρολόγια και ποντίκια του Saturn, και μπαίνω Pokerstars να παίξω κανένα NL Hold-em Knockout 9αρι. Σκατά, 4η έφυγα τουλάχιστον έβγαλα έναν έξω κάτι πήρα.

Ωρα 2:20 πωπω μου φαίνεται πάω να κάνω μπάνιο και να πάρω τους δρόμους το βράδυ, είπαμε όχι εκεί που βγαίνουμε συνήθως Κρήνη και Αριστοτέλους είναι απαγορευτικές περιοχές/παιδότοποι το καλοκαίρι. Θα'χουμε από φέτος να γουστάρουμε την απαγόρευση του καπνίσματος τουλάχιστον. Καπνιστές μισείστε με ελεύθερα.Παίρνω εκδίκηση.

Ας βάλω κανα τραγουδάκι να περάσει η ώρα, να βυθιστώ στις σκέψεις μου ως συνήθως τον τελευταίο καιρό. Something's wrong που λέει και το παιδί. Αλλά τι; 

Ας ελπίσουμε να τελειώσει γρήγορα αυτή η περίοδος περισυλλογής γιατί θα κάψουμε καμιά λυχνία.