Δηλώσεις Σαμαρά Δ.Ε.Θ

Παρακολούθησα σήμερα με -ας είμαστε ειλικρινείς- μέτριο ενδιαφέρον, τις δηλώσεις Σαμαρά και μάλιστα είπα να τιμήσω και το πτυχίο μου κρατώντας και σημειώσεις για το συγκεκριμένο άρθρο. Πάει καιρός που έγραψα τελευταία φορά για το πολιτικό προσκήνιο, ίσως μάλλον επειδή δεν το έχω και σε ιδιαίτερη υπόληψη.Γνωρίζω δε, ότι έχω καταφέρει να διατηρήσω τις δικές μου πολιτικές πεποιθήσεις κρυφές καθ'ότι έχω κατηγορηθεί κατά καιρούς από διάφορους αναγνώστες (σε φόρουμς κλπ) για την προτίμηση μου σε κόμμα(τα) τα οποία απαξιούσα. Οπότε μπορείτε, εάν θέλετε, να διαβάσετε τις παρακάτω γραμμές με μικρότερη καχυποψία και αμφισβήτηση καθώς δεν σκοπεύω να υπερασπιστω ούτε να υπονομεύσω τον εν λόγω πολιτικό.

Έχουμε και λέμε λοιπόν... Σε ότι αφορά την Ντόρα Μπακογιάννη και την πρόσφατη αλλά και αναμενόμενη αποχώρηση της από το κόμμα, ο κ. Σαμαράς επισήμανε τις λέξεις "μόνη" αλλά και "στηρίζει το ΠΑ.ΣΟ.Κ". Ήταν έκδηλη η πρόθεση του να διαχωρίσει τον ίδιο και το κόμμα από την αποχωρήσασα αλλά -φαντάζομαι, περισσότερο- από τον πατέρα της και τους υποστηρικτές της συγκεκριμένης "φατρίας" εν γένει.

Προσδιόρισε τον εαυτό του ως εκφραστή και οπαδό του "κοινωνικού φιλελευθερισμού" (όρος κατ'εμέ το λιγότερο ουτοπικός) και επανέλαβε αρκετές φορές την ευθύνη του να "κερδίσει τη βάση". Ως καινοτομία ανέφερε τον συνεχή διάλογο με τα υπόλοιπα κόμματα χωρίς να ασπάζεται την ιδεολογία τους, πράγμα που μέχρι τώρα αποτελούσε "προνόμιο" του ΠΑ.ΣΟ.Κ, με τη διαφορά ότι το τελευταίο χρησιμοποιούσε τα κόμματα με τον τρόπο που εκάστοτε το εξυπηρετούσε.


Φρόντισε επίσης επανειλλημένως να διαχωρίσει τη θέση του από τον κ. Καραμανλή, διατηρώντας ωστόσο ένα τόνο "σεβασμού". Για το Βατοπέδι, απέφυγε να απαντήσει με έναν ωραιότατο ελιγμό, μίλησε για"νομιμες" διαδικασίες και εκεί άφησε το θέμα, αποτυπώνοντας έτσι στο μυαλό του θεατή τη λεξη "νόμιμο". Εξυπνο.

Οσον αφορά το μνημόνιο και την πολυσυζητημένη φράση "τα 180" για τη οποία κατηγορήθηκε, εξήγησε ότι δεν δέχτηκε για λόγους εθνικής αυτονομίας, αφού η αποδοχή του συγκεκριμένου θέματος θα σήμαινε εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας.Προσωπικά,το πιο αξιοσημείωτο σε σχέση με το μνημονιο, ήταν η δήλωση του, η οποία εμένα πραγματικά μου κίνησε το ενδιαφέρον, ότι σύμφωνα με το οικονομικό σκεπτικό της Ν.Δ. η χώρα θα βγει από την οικονομική κρίση 3 χρόνια νωρίτερα (2011 αντι 2014) , με μηδενικό έλλειμμα και με κέρδος που υπολογίζεται στο +14% σε σχέση με τους ευρωπαϊκούς στόχους του Δ.Ν.Τ. Μάλιστα, ανέφερε ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει κατατεθεί λεπτομερώς, οπότε μέσα στα άμεσα σχέδια μου είναι να το διαβάσω για να διαπιστώσω εάν κάτι τέτοιο αληθεύει.


Τόνισε ότι η μέθοδος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν οδηγεί σε ανάκαμψη -συμφωνώ απόλυτα, όλη η Ευρώπη αντιγράφει το φαύλο οικονομικό σχέδιο απελπισίας των ΗΠΑ μετά το κραχ του '29- αλλά απλά αλλάζει τη μορφή του ελλείματος, από διαρθρωτικό σε κυκλικό.


Ρωτήθηκε επίσης για την επιλογή του να "ρίξει" στην μάχη των επικείμενων νομαρχιακών/ δημοτικών εκλογών τον κ. Κικίλια,ένα νέο και άπειρο πρόσωπο, στην μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας. Απάντησε "γιατί έχει ρίσκο και ενώ το ρίσκο δυστυχώς σήμερα θεωρείται αρνητικό, είναι αυτό που φέρνει την πρόοδο". Συνέχισε λέγοντας πως στην Ελλάδα συνιθίζουμε να απαξιώνουμε τους ανθρώπους χωρίς να έχουν δοκιμαστεί αφού ισχύει η φράση "είτε είσαι πολύ νέος για να ασχοληθείς με μεγάλα πράγματα, είτε πολύ μεγάλος".


Η θέση του κ. Σαμαρά όσον αφορά τις επερχόμενες μεταρρυθμίσεις -μέσα σ'αυτές και η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και η συσταση ενός ισχυρού τραπεζικού πυλώνα- ήταν κάπως ασαφής. Μίλησε για απελευθέρωση και όχι αμηχανία. Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα τι ήθελε να πει ο πολιτικός με τον συγκεκριμένο όρο, αλλά συνέχισε μιλώντας για διάλογο και αυστηρή επιτήρηση ωστε να μην μετατραπούν τα επαγγέλματα σε συστήματα κλειστών καρτέλ (που ήδη υπάρχουν και ανθίζουν στην χώρα, συμπληρώνω εγώ).


Δεν απάντησε στην ερώτηση "Ποιους φόρους δεν θα είχατε αυξήσει", αλλά σημείωσε ότι το κόμμα ήταν σύμφωνο με την πρώτη δόση αύξησης του ΦΠΑ σε τσιγάρα και ποτά. Ωστόσο, υπενθύμισε την τιμή των spreads σήμερα (στις 1000 μονάδες), υποδεικνύοντας ως αιτία την αδέξια και ανέτοιμη στρατηγική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να αντιμετωπίσει την πρωτοφανή και δύσκολη οικονομική κατάσταση.


Για την πλέον γενικευμένη αμφισβήτηση της πολιτικής από το σύνολο των πολιτών, ανέφερε "κάποτε τα λόγια ήταν αρκετά, τώρα όχι". Εν συνεχεία μίλησε εκτεταμένα για το σύνθημα που επέλεξε με τη λέξη "ελπίδα" και εξήγησε τους λόγους επιλογής της (άτοπο κατά τη γνώμη μου). Μίλησε για νοήματα που στη σημερινή εποχή της απάθειας και της κατάθλιψης είναι πολύ δύσκολο να συλλάβει κανείς μέσω ενός κόμματος, καθώς δεν υπάρχουν πρόσωπα ικανά να εμπνεύσουν.


Τέλος, για να κλείσω με την αρχή της ομιλίας, παρουσιάστηκε ένα βίντεο-σποτάκι με τις τότε δηλώσεις του κ. Παπανδρέου να καταρρέουν μία προς μία. Δυστυχώς, η κομματική του ταυτότητα, δεν του επέτρεψε πιστευω να δείξει αντίστοιχες Καραμανλικές δηλώσεις. Κρίμα.


Εν ολίγοις, η παρουσία του κ. Σαμαρά ήταν έντονη, όσο έντονος σαφώς μπορει να είναι ένας μετριοπαθής πολιτικός με χαμηλό προφίλ και ήπιους τόνους. Σίγουρα πάντως ήταν αξιοπρεπής, χωρίς τις συνήθεις "φανφάρες" της προεκλογικής περιόδου, ίσως επειδή πλεον έχουν συνειδητοποιήσει και οι ίδιοι οι πολιτικοί την γελοιότητα των όσων λένε.