Top (still lookin for the exact number) κουλών - χαζών πραγμάτων που μου έχουν συμβεί σε σχέση/γνωριμία/ραντεβου

Μετά την ανείπωτη επιτυχία που είχε η σειρά "Top ten κουλαμάρας", αποφάσισα ότι αφού το κοινό θέλει κουλά, θα του δώσω κουλά.Εάν έχεις φτάσει στην ηλικία των 25, αυτό σημαίνει ότι έχεις πίσω σου μία δεκαετία γνωριμιών με αγόρια, ραντεβού με κάποιους από αυτούς και σχέσεις με ένα μικρότερο ποσοστό. Αναλογικά λοιπόν, μέσα σε τόσους ανθρώπους, ειναι πασιφανές ότι υπάρχουν και κάποιοι γνωστοί ως "γκάου" "γεια σου Σάντιμπελ" "κύπελλα" και πολλά άλλα.

Για αρχή όμως θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι,που δεν μοιάζει με ατάκα από σειρά που παίζεται δεκατέσσερις σεζόν: Οποιαδήποτε ομοιότητα καταστάσεων, γεγονότων και χαρακτήρων -ακόμη και όσα βασίζονται σε αληθινούς ανθρώπους - είναι τελείως φανταστική. (Ο δικηγόρος μου είπε ότι έτσι γλυτώνω τις μηνύσεις, αλλά έτσι και τύχει συγκεκριμένα ατομα να διαβάσουν το blog, o hitman είναι σίγουρος). Σε περίπτωση που το blog μου μείνει ορφανό, θέλω να του πείτε ότι το αγαπούσα πολύ και επιθυμώ να δοθεί σε αντάξιο διάδοχο μου για να συνεχίσει το λαμπρό μου έργο.

Φτάνει με τις μα%^# ες, και ξεκινάμε αφού υπενθυμίσω ότι τα περιστατικά είναι με τυχαία σειρά :

• Περιστατικό πρώτο : Εγώ και η Ι. περιμένουμε χειμωνιάτικα στην πιάτσα (των ταξί,κατευθείαν το μυαλό σας το βρώμικο!) και μετά από ξενύχτι παρακαλάμε να έρθει κάποιο ταξί γιατί από το κρύο είμαστε έτοιμες να αφήσουμε την τελευταία μας πνοή. Ερχεται ένα αμάξι με δύο αγόρια μέσα και σταματάει μπροστά μας. Βγαίνει ο συνοδηγός. Νέος και ωραίος.Μας κοιτάει,χαμογελάει και προσφέρεται να μας πάει. Λέμε οχι ευγενικά (ε δεν θα μπαίναμε και 3 τα ξημερώματα σε αμάξι αγνώστων, έχω δει πολύ Law&Order για να το κάνω!). "Σ..." μου λέει και μου δίνει το χέρι του (μου συστήθηκε δηλαδή, για όσους απορούν για το "Σ" για τους οποίους μόλις διαπιστώθηκε η ακαταλληλότητα τους για την παρακολούθηση του Inception). Δεν θα τα πολυλογήσω γιατί δεν εγινε το κουλό εδώ.Ξαναπέρασαν κι άλλες φορές και ζητούσε ο ¨Σ¨ το τηλέφωνο μου, μου άρεσε κι εμένα του το έδωσα κι αφού ξαναπροσφέρθηκαν να μας πάνε και ξανααρνηθήκαμε έφυγαν.Στέλνει μήνυμα 1-2 μέρες μετά για να βγούμε. Κανονίζουμε την επόμενη. (παρένθεση σημαντικη: Εγώ στα ραντεβού μου είμαι Αγγλίδα,σιχαίνομαι το στήσιμο και δεν το κάνω ποτέ. Και αντίστοιχα σιχαίνομαι να με στήνουν. Οι τσιριδες που θα ακολουθήσουν έχουν κάνει όσους με γνωρίζουν να συμμορφωθούν, θέλουν δεν θέλουν). Με έστησε 5 λεπτά (στο τέταρτο έχω φύγει και δεν το λέω για εντυπωσιασμό). Λέω δεν ξεκινάμε καλα, αλλά ΑΣ το ξεχάσω προς στιγμήν. Πάμε Αριστοτέλους. Κάτσαμε μία ώρα. Τόσο άντεξα. Σε όλη τη διάρκεια αυτής της μίας ώρας δεν έκανε τίποτα άλλο από το να μου αριθμεί τα περιουσιακά του στοιχεία (ξεκινώντας με την μπέμπα του την οποία μου έδειξε και σε φωτογραφία με απίστευτο καμάρι, μετά το εξοχικό στην Πάρο, μετά το άλογο του κτλ κτλ κτλ). Να έχω βαρεθεί του θανατά,να κοιτάζω το ρολόι μου και να συνεχίζει ακάθεκτος. Να μου λέει ότι θα με πάει εδώ, θα με πάει εκεί, να περηφανεύεται σα γύφτικο σκεπάρνι και εγώ να θέλω μια lethal injection να ανακουφιστώ. Είχαμε παραγγείλει εγώ έναν χυμό και αυτός ένα ποτό κάτι τέτοιο, όλα μαζί 9 ευρώ, 4 ο χυμός και 5 το ποτό. Ναι, τα θυμάμαι γιατί έχουν σημασία.Μετά από όλο αυτόν τον πρόλογο, έρχεται η άγια ώρα να πληρώσουμε και να φύγουμε. Φωνάζουμε την σερβιτόρα και τον βλέπω να βγάζει ένα 5ευρω.Πείτε με όπως θέλετε, εγώ ξέρω τα λεφτά που ξοδεύω για αυτους που αγαπάω και αυτους που βγάζω έξω και γενικά τα λεφτά δεν με ενδιαφέρουν καθόλου.Τα δίνω χωρίς να το σκέφτομαι . Αλλά ρε μα$%^ πρώτο ραντεβού με μια κοπέλα που εσύ της ζήτησες το τηλέφωνο της επίμονα,εσύ της ζήτησες να βγείτε, εσύ της έστελνες ένα σωρό μηνύματα, ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ και δεν την κερνάς έναν ψωροχυμό;Ετσι, για την χειρονομία ρε ηλίθιε. Δεν είπαμε να κερνάς σε κάθε ραντεβού, ούτε να της αγοράσεις αμαξι. Αλλά μία κίνηση ευγένειας ρε τούβλο κάν'την! Και μάλιστα αφόυ μου τα έχεις πρήξει για τα πλούτη σου τα ατελείωτα! Επειδή λοιπόν μου έχει ξανατύχει τέτοιο άτομο, αλλά τότε ήμουν πιο μικρή και είπα δεν πειράζει, μου γύρισε το μάτι. Βγάζω εγώ ενα 10ευρω, λέω στη σερβιτόρα που πάει να δώσει και ρέστα (1 ολόκληρο ευρώ) "κράτα τα", πάει αυτός να μου δώσει το 5ευρω και λέω "άστο δεν πειράζει". Με κοιτάει,χαμογελάει και μου λέει "ΟΚ την επόμενη φορά κερνάω εγω" "Μπααα,δεν νομίζω να υπάρξει επόμενη φορά" λέω με ύφος περιφρόνησης και βλέπω την σερβιτόρα να φεύγει -χαμο-γελώντας και αυτόν να με κοιτάει με ύφος απορίας. Τέλος ιστορίας.